Dit WK Voetbal volgt Stefan de wedstrijden (net als tijdens het EK)… Alle wedstrijden? Nee, niet alle wedstrijden (dat moge nu wel duidelijk zijn). Hij gaat in ieder geval iedere dag iets proberen te zien. Daarna gebruikt Stefan zijn gebrekkige voetbalkennis om hier een analyse te schrijven. Gut-feeling en valse hoop: dat zijn de twee pilaren van zijn nabeschouwingen.
Afleveringen: 1 – 2 – 3 – 4 – 5
Er is veel gebeurd sinds de vorige editie van Nabeschouwingen. Een van de belangrijkere zaken: ik sta eerste in de pool met mijn vrienden en tweede op mijn werk.
Nederland – Slowakije 2-1 (voorspelling: 1-0)
Twee penalty’s. Dat is wat Stekelenburg tot nu toe door heeft laten gaan op dit toernooi. We hebben hem veel te danken. Hij is duidelijk in vorm. Ik zit nauwelijks nog met kromme tenen wanneer er een verdedigende fout wordt gemaakt… Als hij niet kansloos is, dan heeft Stekelenburg hem ook gewoon. Een van de weinige niet blunderende keepers op dit toernooi. Je kunt dan ook veel zeggen van het Nederlandse spel, maar uiteindelijk scoren ze wel en met een degelijke keeper als Stekelenburg is een overwinning een stuk makkelijker te bewerkstelligen. Slowakije bleek een eenvoudiger horde dan de diverse groepswedstrijden, al is dat in de eindstand nauwelijks terug te zien.
Nederland – Brazilië 2-1 (voorspelling: 2-0)
Ja, mijn voorspelling was optimistisch, erg optimistisch, maar dat betekent niet dat ik vooraf zeker van mijn zaak was. Het kon alle kanten op. Dat bleek al gauw, toen het Brazilië was die de eerste keer raak schoot. Mathijssen geblesseerd (nu ben ik geen fan van deze verdediger, maar nog minder van Ooijer), Van Persie die geen bal goed raakt: het voelde allemaal niet goed. De eerste helft werd Oranje zo overschaduwd dat ik in de rust de moed al had opgegeven. Het Oranje dat in die eerste helft speelde, dat maakte geen schijn van kans. De thriller in de tweede helft had gelukkig wél een happy end. Een onvoorstelbare comeback, die zich niet zo zeer in de kwaliteit van het spel plaatsvond, als wel in de vorm ervan (brutaler, doortastender). Dat bleek voldoende te zijn om twee keer te scoren. Het gevolg is dat ik gematigd positief ben. Zou het dit keer dan toch mogelijk zijn? Ik onderschat Uruguay niet, maar ik onderschat de Nederlandse Elf zeker ook niet… Deze wedstrijd zal ik me nog wel een tijd herinneren, al is het maar omdat ik hem in Café Samson zag, waar de temperatuur de veertig graden naderde.
Uruguay – Ghana 1-1 (na strafschoppen: 4-2) (voorspelling: 2-0)
De eerste helft zat ik in de bus en niet lang nadat ik plaats nam op de bank naast mijn vader maakte Uruguay de gelijkmaker. Mijn vader sprak de woorden “nu wordt het hier ook vast 2-1…” Dat werd het uiteindelijk niet. Sterker nog, de wedstrijd bloedde min of meer dood in de laatste 10 minuten. Heel Uruguay leek op en Ghana kon niets meer bewerkstelligen. De extra tijd was wat mijn in de popcultuur zou omschrijven als een snorefest. Nee, ik had niets eens meer zin om de strafschoppen te kijken. Tot die laatste minuut. Ghana trekt nog een keer aan, wellicht vermoedend dat het niet ver gaat komen in een strafschoppenserie tegen Uruguay. Suarez, wederom niet tot scoren gekomen (wel dicht in de buurt, maar ja), stond ineens daar op de doellijn mee te keepen. Jankend verlaat de Ajaxied het veld. Hart gebroken, rode kaart, een goal voorkomen maar een penalty als resultaat. Dan wordt de penalty gemist… Ineens is Suarez een held, een gemene man, maar een held. Tot overmaat van ramp verliest Ghana de strafschoppen. Nu is het Uruguay die we moeten verslaan. Zonder Suarez en met een vermoeid team zonder conditie (afgaande op het laatste half uur van de wedstrijd). Mooi voetbaldrama.
