De zoete klanken van Sia’s Some People Have Real Problems gingen er bij mij in als zoete koek. Het was dit album dat me deed ontdekken dat ik kwaliteitspop eigenlijk best leuk vind. Zeker als de zangstem een beetje goed is. En dat is de stem van Sia zeker. Het album bestond voornamelijk uit zoetsappige, melodramatische snik- en uithaalnummers, afgewisseld met een mid- of uptempo popnummer. Afsluiter Buttons was misschien nog wel de meest vreemde eend in de bijt, het meest catchy popnummer op de cd.
We Are Born is de opvolger van het album dat verder gaat waar Buttons ophield. Kinderkoortjes, gekke samples en catchy ritmes: We Are Born is Sia’s vrolijke kant. Hitsingle Clap Your Hands is Sia’s feestnummer, You’ve Changed doet er nauwelijks voor onder en Stop Trying is een uptempo gitaarliedje. Hoewel er met Cloud en I’m In Here ook ruimte is voor de oude, dramatische Sia, richt de Australische zich hier vooral op de zonnige kant van het leven. Ja, de vorige albumtitel (Some people have REAL problems) was al een statement jegens mensen die overal over lopen te zeuren, maar hier laat Sia de problemen helemaal voor wat ze zijn. Toegegeven: niet het hele leven is zonnig, maar je leeft maar één keer… Het zijn vrolijke liedjes met een goed hart. Het is om die reden dan ook dat de Madonna cover Oh Father (de afsluiter, over een dochter en vader met een stormachtige relatie) zo potsierlijk en misplaatst klinkt.
We Are Born mist de impact en emotionele diepgang van de vorige plaat. De rustige liedjes blijkt ze aan Christina Aguilera te hebben gedoneerd. Wat overblijft is een dertiental popnummer die de ene keer irriteren en de volgende keer weer vermaken. De vaak kinderlijke productie kan op de zenuwen gaan werken, maar uiteindelijk werkt deze wel. Graag hoor ik Sia met het randje in haar stem muziek aan hoger plan tillen, maar eerlijk is eerlijk: de rol van (de wat vreemde) popprinces staat Sia eigenlijk ook heel goed. Hopelijk geniet ze er met volle teugen van.
drie uit vijf
