[Trällebo] 4: Politieke statements

Maandag 12 juli

Demonstratief laten we deze ochtend de oranje vlaggetjes gewoon hangen in onze woonkamer. Dat we verloren hebben, betekent immers nog niet dat we gewoon tot de orde van de dag over gaan. Niets voor niks sloegen we gisteren King Of Spain van The Tallest Man On Earth (nota bene een Zweed) over op de mix-cd die Mischa had opgezet. Misschien hadden we wel een bomvol programma moeten creëren, ter afleiding. In plaats daarvan gaan Mischa en Pim vissen en slaapt de rest van ons drietal uit. Dat vissen is overigens een groot succes. Pim komt tot zijn knieën in het moeras te zitten en Pims camera verdwijnt op onbegrijpelijke wijze. Tot overmaat van ramp vangen de heren ook nog eens niets. Mijn relaxte ochtend verloopt in ieder geval een stuk relaxter (maar ook een stuk saaier). Ik ben inmiddels bijna cold turkey afgekickt van mijn koffieverslaving en ben wel jaloers als ik hoor dat de heren een bakje koffie hebben gedronken bij de mensen die de visvergunning verkopen.

In de middag gaan we naar de lokale glasfabriek in Skruv. Hier wordt nog op ambachtelijke wijze glas geblazen en dat is best interessant om te zien. Het is echter ook erg warm in de fabriek en Erwan merkt (enigszins terecht) na een tijdje op “dat ze de hele tijd hetzelfde doen.” Dat klopt. Er schijnt ook een tractortentoonstelling n de buurt te zijn, maar deze kunnen we niet vinden. Daarom besluiten we in de lokale buurtsuper boodschappen te doen. Vanavond eten we Uncle Ben’s, maar er moet ook ontbijt geregeld worden voor de volgende dag. Er liggen ook enkele cd’s bij de kassa. Achter het rijtje Ronan Keating, Robbie Williams en Westlife zit zowaar een echt exemplaar van Günthers Pleasureman verstopt. Slechts 90 kronen, een koopje dus. Toch besluit ik hem niet te kopen. “Maar de volgende keer dat ik hem zie…”

Terug in de auto probeert Mischa onze huisbaas Ronnie te bereiken, we hebben nu genoeg cash kronen om hem te betalen en willen dat graag op korte termijn regelen. Ronnie nodigt ons uit voor een barbecue. Als ware Hollanders denken we: “gratis is goed.” Dus accepteren we de uitnodiging. We rijden snel terug naar de glasfabriek om aldaar glaswerk te kopen voor Ronnie (of zijn vrouw) en kopen in de buurtsuper nog een courgette en schimmelkaas voor Sjoerd (het leek Ronnie beter als wij voor het vegetarische eten zouden zorgen). Hoe dan ook: vanavond geen Uncle Ben’s.

Tegen de avond togen wij naar een huis in een ander gehucht, op drie kwartier rijden van onze eigen locatie. Onderweg tanken we E85. Vervolgens rijden we straal langs het huis waar we moeten zijn, maar komen daar pas achter als we het dorpje waar we dachten te moeten zijn tweeënhalf keer hebben doorkruist. Uiteindelijk rijden we terug naar het dorp ervoor en zowaar, daar staat een menigte naar ons te zwaaien. Blijkbaar is het buurtfeest? Nee, het was geen buurtfeest.

We blijken verzeild te zijn geraakt op een brainstormsessie annex barbecue van de lokale afdeling van de Centerpartiet (de Centrumpartij). Ronnie en twee enthousiaste partijleden komen “de jonge Nederlanders die naar ruraal Zweden op vakantie gaan” begroeten, daarna worden we de tuin in geleid, waar een groot deel van de partijleden al klaar zit of staat. Wij worden geacht voor de groep te gaan staan. De volgende veertig minuten mag Mischa een betoog houden over Nederlanders en hun vooroordelen jegens Zweden, de opleiding Zweeds die hij heeft gedaan aan de Universiteit in Groningen en vooral ook hoe er meer jonge aanwas (uit het buitenland, bij voorkeur ondernemende Nederlanders) kan worden overgehaald naar Zuid-Zweden te verhuizen. De rurale gebieden van Zweden vergrijzen en veranderen langzaam in spookdorpen, zo hebben we zelf al kunnen ervaren tijdens deze vakantie (Trällebo is niet bepaald levendig), en daar wil de Centerpartiet graag iets aan doen. Jammer genoeg spreken niet alle leden van de Centerpartiet even goed Engels, dus dit betoog van Mischa is geheel (onvoorbereid en) in het Zweeds. Wij, Pimfandisjo, staan achter hem vriendelijk te glimlachen. Na veertig minuten wordt ons nog wat vragen in het Engels gesteld, daarna is de voorstelling zo’n beetje voorbij.

Hierna splitsen de partijleden zich in groepjes om hete hangijzers met betrekking tot ouderen, jongeren, onderwijs en milieu te bespreken. Wij praten ondertussen met Ronnie en de voormalig burgemeester van de regio over het politieke landschap, de economische crisis en vergrijzing in zowel Nederland als Zweden. Onder het genot van een glaasje rabarbersap. Met suiker. Ook ontmoeten we de enthousiaste bordercollie Betsie, die graag geapporteerd wil worden, totdat ze de (inmiddels lege) verpakkingen van het vlees dat op de barbecue ligt ontdekt. Wellicht denkt u dat de Zweedse barbecue-cuisine voornamelijk uit vis bestaat (dat vreesde ik namelijk van tevoren), maar op deze grillar (*misschien heb ik dit Zweedse woord verzonnen*) komt nog geen stukje zalm te liggen. Iedereen neemt overigens zijn eigen eten mee voor op de grill, dat is de gewoonte in Zweden. Ronnie heeft gelukkig wel voor ons gezorgd (anders werd het een hongerige, lange avond): vandaag eten we broodjes met de Zweedse equivalent van Knaks. Geen elandenbiefstuk dus, al kregen we aan het eind wel nog wat ander vlees gedoneerd van aardige partijleden.

Bonus: aan het eind van de avond wordt er thee en *tadaaaah* koffie geserveerd. Mijn avond kan niet meer stuk als ik twee koppen naar binnen werk en praat met een jonge leraar wiskunde, natuurkunde, scheikunde en biologie. Hij houdt er wel van om in de middle of nowhere te wonen en als we op het onvermijdelijke onderwerp van de avond komen (het alcoholbeleid) vertelt hij bovendien nog een steengoede grap nadat ik Heineken heb afgedaan als slootwater (al wist ik het Engelse woord voor slootwater niet): What is the similarity between Heineken and sex on a canoe? It’s fucking close to water! Mijn avond is gemaakt. Hij heeft hem vast niet zelf bedacht, maar ik kende hem nog niet.

Tegen een uur of tien, half elf vinden we het mooi geweest, al zijn we blij verrast door het gebrek aan muggen in deze tuin, en keren we terug naar het huisje. In de auto hebben evalueren we nog even de vrij aparte avond die we hebben meegemaakt. Zo gebeurt er iedere avond wel iets raars… Zouden we morgen dan eindelijk Uncle Ben’s met kalkoenfilet eten?

5 reacties

Iedere dag surf ik vol spanning hier naar toe in de hoop de rest van de vakantieverslagen te kunnen lezen… Maar helaas 🙁

Sorry Jan, afgelopen dagen weinig tijd gehad, maar ik hoop vanavond of morgenavond verder te typen. 🙂 Wel dadelijk een andere (kortere blogpost die ik gisteravond nog even heb getypt).

Geef een reactie