[Trällebo] 8: Huiswaarts (slot)

Vrijdag 16 juli

De laatste dag worden we – net als de eerste ochtend – gewekt door Mischa, ditmaal worden we ook meteen gefilmd (het moet een aangrijpende scène in onze vakantiefilm worden). Gelukkig zijn we allemaal enigszins aan het ontwaken, wat voor Mischa natuurlijk minder leuk is. Na een ontbijt met alle restjes die nog in de keuken  lagen (gehakt, eieren, jam, kaas, knäckebröd, thee) maken we een grandioos ontbijt. Dat we vervolgens opsmullen. Ook vandaag is de temperatuur al dik richting de dertig graden aan het gaan, terwijl het nog lang geen middag is.

Dat is nodig ook, want er moet gewerkt worden. We hebben er echt geen groot zooitje van gemaakt, maar als vijf heren een week lang in een huisje zitten, dan moet er toch gepoetst worden. Dus: spullen inpakken, stofzuigers in de aanslag en lijken ruimen (er liggen honderden dode muggen en vliegen verspreid door het huis). Het eten dat over is gaat ook achterin de auto. Daarna vertrekken we richting Växjo.

Onderweg naar het stadje met ons vliegveld, rijden we langs een stokoude kerk. Je kon de (enorme) sleutels bij de buren ophalen en dat heeft Mischa uiteindelijk ook gedaan, tegen die tijd hadden we het buitenste – overigens enorme – slot al gekraakt.  De kleine kerk was mooi, maar vooral ook heel erg oud. In de kerktuin eten en frisbeeën we (met) het knäckebröd dat we nog over hebben.

Ook in Växjö was een kerk, maar een van een veel moderner kaliber. We lopen door de winkelstraat, die aanmerkelijk hipper is dan alle winkelstraten die we tot dan toe hebben gezien. Ook de  Zweedse meisjes dichtheid is hier aanzienlijk – het begint op te vallen hoeveel leuke meisjes er rond lopen. Wij houden ons echter niet bezig met zulks aards genot. We zijn hier met een missie, namelijk het aanschaffen van souvenirs voor Moerts vriendin en twee vrienden van Mischa. Uiteindelijk slagen we in een cadeauwinkel, waarin achterin ook cadeaus van dubieuzere kwaliteit worden verkocht. Op weg terug naar de auto komen we langs een cd-winkeltje, waar ik voor “geen geld” een single van Günther zie liggen (voor de kenners betreft het hier Teeny Weeny String Bikini – het b-kantje is de Tropicana remix van dit nummer).

Voordat we naar het vliegveld rijden, stoppen we bij ons favoriete restaurant. Het is immers een ongeschreven regel dat als je elkaar leuk vindt, dat je dan een week later weer op dezelfde plek bent. Helaas is McEmmy er niet. De reden hiervoor is waarschijnlijk dat we aan de vroege kant zijn. Vorige week vrijdag was het lang na etenstijd, nu is tegen half zes. Teleurgesteld laten we onze bestelling opnemen door vier andere blonde kassameisjes. Toch niet hetzelfde.

Het vliegveld van Växjö is ongeveer even groot als treinstation Nijmegen, denk ik. Als u dacht dat Weeze al een klein vliegveld was, dan moet u eens op Växjö vliegen. Dat kan overigens alleen vanaf Weeze en Berlijn (en dat zijn dus ook de enige twee bestemmingen vanaf Växjö). Er is dan ook maar één gate. Nadat we de auto hebben ingeleverd en onze tas hebben ingecheckt  hebben we nog een uurtje over om te genieten van de überrelaxte avondzon. Geheel op tijd vertrekken we richting Weeze.

In het vliegtuig hebben Loert, Mischa en Erwan veel beenruimte, omdat ze bij een nooduitgang zitten. Pim en ik zitten een rij voor hen. De vlucht verloopt vrijwel geheel in de avondzon, pas als we de daling inzetten betrekt de lucht (lees: we dalen). In Duitsland blijkt het te regenen, en niet zo’n klein beetje ook. De vlucht duurt dan ook langer dan gepland. Wanneer ik voor de tweede keer hetzelfde landschap zie en we tien minuten na geplande aankomst nog steeds in de lucht zitten, beginnen we ook figuurlijk nattigheid te voelen (naast de regen, dus). Om tien over tien vertelt de piloot dat het onweerde boven Weeze, maar dat we nu eindelijk kunnen landen. Gelukkig zijn we verder om het onweer heen gevlogen en niet erdoor. Rond kwart over landen we op Weeze. Een geslaagde vakantie zit erop.

2 reacties

Geef een reactie