Sommige dingen in het leven behoeven een handleiding, terwijl andere zaken juist in één keer goed zouden moeten gaan. Maar af en toe… Af en toe lukt het niet zo goed… In Hoe Moeilijk Kan Het Zijn? makkelijke dingen, op een moeilijke manier… Ter lering ende vermaeck… Deze keer: de diepvries ontdooien.
Nu ben ik de eerste om toe te geven dat ik niet de handigste mens op aarde ben. Maar ik meende toch een zekere basisvaardigheid te hebben wat betreft huishoudelijke taken. Zo weet ik dat wanneer je diepvries niet meer fatsoenlijk dicht kan vanwege al het ijs, dat het dan tijd wordt om die diepvries te ontdooien. Nu had ik dat al eens eerder gedaan, dus dat ging mij zeker lukken en de frustratie die het niet meer dicht kunnen van de diepvries bij mij opriep was dusdanig groot dat ik erg gemotiveerd was. Ondanks het feit dat ik al een hele dag had gewerkt en dus moe was.
Ik breng de etenswaren die bewaard dienen te worden onder bij een alternatieve diepvries van een huisgenootje en ga aan de slag (de rest van het voedsel gooi ik weg. Voorzichtig hak ik een deel ijs weg. Voorzichtig, omdat ik weet dat het niet slim is om de leidingen te raken – dan ontdooit ie ook, maar dan wordt de diepvries daarna niet meer koud. Dat is immers ook niet handig.
Na een tijdje wordt het hakken zinloos – niet al het ijs is met deze methode eenvoudig los te krijgen, dus doe ik wat veel mensen doen: ik zet een bak met heet water in de diepvries, om het ontdooien te versnellen. In dit geval geen emmer, maar een lade van de diepvries. Ik vul de bak met heet water en ik denk “nu zal het snel gaan”. Dus til ik de bak op en poog hem in de diepvries te schuiven. Omdat het niet handig is dat een lade er meteen helemaal uitkomt als je deze opentrekt, zit er een klein uitsteeksel aan de voorkant van de diepvries om de lade tegen te houden bij het open te maken. Nu houdt dit uitsteeksel de lade tegen erin te gaan. Dus kantel ik de lade iets, om het uiteinde van de lade onder het uitsteeksel door te schuiven en de lade op de juiste plek te brengen. Ik verzuim echter me te realiseren dat dan het zwaartepunt van het water verschuift en dat ik best veel water in de lade heb gedaan.
Het gevolg is een natte, hele natte keukenvloer. Maar de lade zit in de diepvries. De rest van mijn avond bestaat uit dweilen, wachten, dweilen, wachten. Ik heb niet het idee dat de keuken er schoner van is geworden, maar het beetje hete water dat nog wel in de lade zat, heeft vast geholpen bij het ontdooien. Aan het einde van de avond was de keukenvloer nog steeds nat, maar de diepvries wel volledig ontdooid (en mijn hemel, wat zat er VEEL ijs in). Nu gaat de diepvries weer fijn dicht en hebben we weer zeeën van ruimte in de diepvries. Het kost je een avond van je leven, maar dan heb je ook wat.
Dus, meer dan ooit, geldt nu de boodschap op de koelvriescombinatie: GOE DIGT DOEN!!!*
* Deze boodschap werd er ooit opgeschreven door een huisgenoot uit Azerbaijan. Vandaar de spelling.
