Het album Lights probeert simpele folk en singer / songwriterliedjes te mengen met elektronica. Dat is niet extreem baanbrekend, maar de hype eind vorig jaar was groot genoeg voor critici om Ellie Goulding te kiezen tot de BBC Sound of 2010. En ze kreeg halverwege 2010 de Critic’s Choice Brit Awards. Na al die hype viel het debuutalbum een beetje tegen. Het was niet zo baanbrekend als gehoopt en de liedjes waren doordrenkt van gesjeesde productietrucjes als autotune en vocale effecten.
Lights is dan ook meer electro dan folk. Guns & Horses is de opener en meteen ook de laatste keer dat we de gitaar expliciet en zonder al te veel poespas horen op de cd. Daarna, of het nu om hitjes Starry-Eyed en Under The Sheets gaat of om andere prettige nummers als The Writer en Salt Skin gaat, is het meer bliepjes en beats dan een lief gitaarmeisje met mooie stem. Als je heel goed luistert, hoor je dat er eenvoudige gitaar- en pianoliedjes aan grondslag liggen, maar er wordt hier alles gedaan om ze er niet uit te laten komen.
Bright Lights voegt wat dat betreft weinig toe aan het album en borduurt op dezelfde weg voort. Persoonlijke favoriet van deze tweede disc is momenteel Little Dreams, maar net als op de eerste disc staat er een aantal goede en een aantal minder goede nummers op. Ellie gaat zelfs nog een stapje verder door op Believe Me en Home samen te werken met danceproducer Fred Falke. Niet bepaald een stap in de folkrichting dus. Terwijl er wel degelijk liedjes op YouTube staan in een sitjl waar ik de voorkeur aan zou geven (bijvoorbeeld The End hier, op iTunes als bonustrack te vinden).
Dat de nieuwe nummers zo in dezelfde stijl zijn als de nummers op Lights is natuurlijk de reden dat dit geen heel nieuw album is, maar een heruitgave met nieuwe nummers. Afsluiter Your Song is dan ook met name een vreemde eend in de bijt. Hier wordt namelijk wel klassieke instrumentatie gebruikt.
Of het debuutalbum van Ellie Goulding nu Lights of Bright Lights heet: er staan veel catchy liedjes op, maar het blijft zonde dat iemand met zo’n mooie stem als Ellie zo’n overgeproduceerde debuutplaat moet hebben. Niks mis met bliepjes, maar als je electrofolk wilt maken, dan slaag je daar alleen in als die beide elementen voor de luisteraar te herkennen zijn. Met de liedjes zit het in ieder geval goed. Ik troost mij met de hoop dat Ellie op haar volgende album eens iets heel anders probeert, qua productie. Het feit dat haar klassiek geproduceerde Your Song in Engeland inmiddels op 2 staat in de hitlijsten, is voor Ellie hopelijk een duwtje in de goede richting.
drieënhalf uit vijf
