Maar hoe leuk die avond in Roosje ook was, over Fonz wil ik het vandaag verder niet hebben. Ik wil het hebben over zijn support act van die avond, Eefje de Visser. Eefje overtuigde met een dijk van een stem die uit een heel gewoon meisje leek te komen. Haar liedjes waren bovendien Nederlandstalig, tekstueel vrij associatief en snel . Hoe zo’n singer/songwriter zich op cd houdt, is altijd maar afwachten. Voor hetzelfde geld levert zo’n set liedjes een cd op die erg zeikerig is, of onnatuurlijk vaag. Voor diezelfde valkuilen stond Roosbeef, maar bij haar stond eigenlijk van tevoren al vast welke kant zij op zou gaan: de vaagheid in, 100% en vol. Met succes, overigens…
Dan bedenk ik me dat ik al veel te lang wakker lig
buiten is het allang licht
ik schraap alle moed bij elkaar
maar blijf daar(Hartslag)
Eefje doet het anders en ontpopt zich op haar debuutalbum De Koek tot een ware Nederlandse Feist. Bij tijden is haar album rijk georkestreerd (Naast Me), om daarna weer een ritmisch nummer als Hartslag af te vuren. Het doet mij denken aan Leslie Feist, met name aan haar tweede album The Reminder. Onnederlands dus, een combinatie van vlagen van pastiche en oprechtheid, van speelsheid en rust. Na pas drie luisterbeurten is het nog wat vroeg om een oordeel te vellen, maar ik durf alvast te stellen dat De Koek het zoveelste bewijs is dat het beter dan ooit gaat met de alternatieve Nederlandse popmuziek.
De Koek staat NU op de luisterpaal bij 3voor12, maar is ook gewoon in de winkel te koop.