[De Rijles Kronieken] Les 4: Bergaf

Genoeg mooie woorden kan ik hier schrijven, maar in de praktijk blijft het allemaal best lastig. Schakelen op gevoel, remmen met gevoel, gas geven met gevoel, alles tegelijk doen met gevoel… Alles moet met gevoel, maar als we de toeristische route naar Beek rijden en bergafwaarts door het bosrijke landschap rijden, denk ik vooral: “help we gaan bergaf, wat nu?” Dat was nog een brugje te ver. Waarom zijn niet alle wegen gewoon plat. Als we gewoon met 80 kilometer per uur buiten de bebouwde kom rijden, vind ik het allemaal niet zo’n probleem, dat gaat redelijk. Maar (op de motor) remmen wanneer we omlaag gaan, dat is niet mijn idee van een ideale rijles.

Zoals ik wel vaker heb, zit ik altijd heel erg in het moment: ik neem alles in me op wat er gebeurt, zonder dat ik gericht op alle signalen tegelijk kan reageren. Dus als mijn rijleraar iets uitlegt terwijl we met 50 bergaf gaan, dan hoor ik wel wat hij zegt, maar heb ik het te druk om daadwerkelijk te luisteren. Vanaf nu zetten we dus de auto maar wat vaker aan de kant voor de uitleg. Dat werkt bij mij beter, gok ik zelf ook.

Mijn instructeur maakte een grapje over het feit dat de ruit altijd sneller beslaat aan de kant van de leerling, omdat die zich meer druk maakt over wat er gaande is. Dat geloof ik wel. Aan het einde van de rijles was ik oververhit en was even stevig met de airco blazen geen overbodige luxe.

Het was toch al een drukke dag, met presentaties voorbereiden en een tandartsbezoek (dat achteraf erg mee bleek te vallen), dus misschien ging het om die reden vandaag wat minder goed, maar ik ben nog niet bepaald blij met mijn manier van rijden. Terecht gaf mijn instructeur aan dat ik niet te gestresst in de auto moet zitten, omdat je dan een gestresste rijstijl ontwikkelt. Dat wil ik niet, want nu was ik aan het einde van deze vierde rijles compleet bekaf. Dat is niet goed. Relaxter in de auto zitten dus en relaxter alle handelingen uitvoeren. Dat is mijn voornaamste missie nu, denk ik. Ik weet wat ik moet doen als het op het basale rijden aankomt, maar het moet nu nog op een manier dat ik er niet doodmoe van wordt en alles onder controle heb. Eerst kruipen, dan lopen, dan rennen. Niet meteen rennen dus.