[De Rijles Kronieken] Les 5: Parkeren

Wanneer je leert rijden, ben je niet alleen aan het leren rijden. Als je aan het autorijden bent, ben je namelijk heel veel dingen aan het doen. Net zoals je op de fiets niet alleen aan het trappen bent, maar ook om je heen kijkt en inschat of je moet remmen en wat er nog meer gebeurt. Dat is een natuurlijk proces, voor mij althans. Ik doe het al twintig jaar. In het begin was dat vast niet natuurlijk, maar toen was ik 4-5 jaar oud en toen moest ik alles nog leren. Misschien is het een nadeel dat ik niet op mijn achttiende verjaardag met mijn rijlessen ben begonnen, want nu is er nog meer tijd verstreken en heb ik nog meer dingen gedaan die ik wel al kan. Om dan geconfronteerd te worden met dingen die ik niet kan, is niet fijn natuurlijk.

Nee, voor mijn gevoel zit er een gigantisch groot verschil tussen fietsen en autorijden. Als fietser zweef en zwier je als het ware over de weg. Je bent flexibel, je hebt ruimte en je maakt niet zo snel een krasje op de carrosserie. Bovendien heb je goed zicht, terwijl je in de auto met rare spiegels moet werken. Parkeer je je fiets dan rijd je naar de fietsenstalling, stap je af en zet je je fiets op slot. Bij een auto moet je kijken of je ver genoeg bent, dan ineens heel scherp insturen (dan ineens wel!) en op tijd weer terugdraaien zodat uiteindelijk de achterwielen recht staan. Fijn hoor. Uiteraard oefenden wij ook nog op een parkeerplaats waar de vakken na beneden afliepen, zodat je voor je het door hebt de bosjes in rijdt, of tegen een prullenbak parkeert.

Niet relaxed dus rijden. Op zich valt het me niet tegen, maar het is gewoon niet relaxed. Zo simpel is het. Autorijden in zo’n gesloten blik klopt gewoon niet. Na een tijdje WORDT het vast natuurlijk, maar tot die tijd is het heel vaak de stappen in mijn hoofd herhalen en daarna niks door elkaar halen in de auto. Niet de hendel waarmee je richting aangeeft slopen, ook niet wanneer het een tijdelijke lesauto is – Seat Ibiza voor de verandering – en geen onverwachte dingen doen. En vooral niet paranoïde worden als de politie je achterna blijft rijden. En ook niet per ongeluk het groot licht aanzetten.