Met dank aan mijn volgers

Dit artikel verscheen eerder in CHIP 01-2011, te bestellen via www.chip.nl. Volg CHIP op Twitter.

Hoewel lang niet iedereen het nut van Twitter ziet, komen er steeds meer Nederlandse accounts bij, ook van grote bedrijven en instanties. Zo is er @nosheadlines, dat ieder uur het laatste radiojournaal op Twitter plaatst, zodat je er online naar kunt luisteren, maar ook heel Duckstad zit op Twitter. Bijna ieder zichzelf respecterende nieuwsbron heeft een Twitter-account.

Omdat Twitter (nog) geen banners en reclame heeft, is het een prettige manier om op de hoogte te blijven van het laatste nieuws en voor het volgen van vrienden en interessante mensen. Toch is nog lang niet iedereen fan van Twitter. Wat kun je zeggen in 140 tekens? Wat interesseert het mij wat een ander aan het doen is? Dat zijn heel valide vragen die je kunt stellen als het op Twitter aankomt. Maar voor Twitter geldt ook wat voor bijna alles geldt: je moet het doen voordat je er verslaafd aan kunt raken. De kracht van Twitter is voor iedereen anders. Sommige mensen gebruiken het inderdaad om hun vrienden te laten weten dat ze net een half uur onder de douche hebben gestaan (“Sorry, aarde”). De vrienden reageren dan en zo ontstaat er vaak een kat- en muisspel van @mentions en ludieke tweets.

Maar lang niet iedereen gebruikt Twitter op deze manier. Zo was ik enkele maanden geleden op een congres over ICT in het onderwijs voor het artikel “Het einde van het Krijtperk?” Daar was ik onder andere bij de keynote van @peterdevisser, over een school waar ieder kind een MacBook krijgt in plaats van werkboeken met opdrachten. Hij twittert, maar niet om te zeggen wanneer hij doucht of praat, maar ter inspiratie. Via Twitter komt hij in contact met andere mensen uit het onderwijs en deelt hij goede ideeën. Twitter is in dat geval een ideeëngenerator. De korte en krachtige berichten kunnen bij gelijkgestemde volgers een eigen leven gaan leiden. Ik gebruik Twitter op beide manieren. Twitter is de reden dat ik bijna in de organisatie van een naaktkalender terechtkwam, maar ook dat ik de Weblogger van deze CHIP vond.

De leukste toepassing van Twitter is voor mij de “Mag ik een vriend bellen?”-optie. Toen ik namelijk na afloop van mijn congresdag op station Lunteren aankwam, bleek de trein net vertrokken. De trein naar Ede-Wageningen komt daar maar één keer per half uur. Dus tweet ik: “Trein vertrekt over 28 minuten, zou er in Lunteren verder nog iets te doen zijn?” Twee minuten later krijg ik van @ImkeWalenberg een adresje waar ik een lekkere kop koffie kan drinken en mijn artikel alvast schematisch kan opzetten. Dat is vele malen beter dan in de vrieskou te wachten op de volgende trein. Als je echt niets te doen hebt, kun je altijd nog proberen andere mensen te helpen. Twitter kan grappig, handig en inspirerend zijn. Misschien was dat in eerste instantie niet het idee erachter, maar dat is wat het is geworden. Als je dat wat lijkt, kan ik je alleen maar aanraden Twitteren toch echt een keer te proberen. Begin met het volgen van @chipnl en @ditisstefan.

Geef een reactie