[De Rijles Kronieken] Les 34 & TTT: Timing

Na twee toch wel redelijk dramatische lessen vol onnodig fouten en enige zenuwen, zat ik er niet echt op te wachten om deze week éérst op maandag een les te rijden en op dinsdag de TussenTijdse Toets (TTT) te doen. Maar wonderwel ging het maandag 1 augustus niet slecht. Geen onnodig sturen op de snelweg, niet onnodig de motor af laten slaan en geen stomme fouten. Dat betekent niet dat ik een rijbewijswaardige chauffeur was, maar het nam wel aanzienlijk wat zenuwen voor de week weg. Toen ik op 2 augustus om 11:00 uur werd opgehaald, was ik dan ook niet extreem zenuwachtig, maar uiteraard ook niet zenuwvrij.

Eerst zetten we de oude leerling af, vervolgens rijden we door de stad en eindigen bij het CBR. Daar moesten mijn docent en ik even wachten op de examinatoren. De mijne bleek een relatief autoritair figuur die korte en heldere instructies gaf. Ik probeerde duidelijk en normaal te antwoorden, waarschijnlijk komen er al genoeg 18-jarige ventjes binnen die denken dat ze het weten. Dat bleek geen stomme zet. Het laatste wat ik wilde was de examinator tegen me in het harnas jagen.

Na de uitleg liepen we naar buiten, alwaar ik nog even het verkeerde nummerbord voorlas, het bleek om een andere auto te gaan. Het wegrijden ging verder zonder veel problemen, waarna een rit door de Wolfskuil volgde. Een doolhof van straten met drempels en parkeervakken is een ideale route om examen in te doen. De straten kende ik nog van mijn rijlessen, dus het was geen vreemd terrein. Jammer genoeg reed er een examenauto voor me tijdens dit deel. Die leerling werd gevraagd te keren. Ik zag de leerling worstelen, maar ook dat er achter mij niks aan kwam. Dus ik besloot even te wachten totdat diegene voor mij was gekeerd. Dat was iets te sociaal, want uiteraard heb ik voorrang op zo’n moment. Oeps.

Later kwam de eerste bijzondere verrichting. De stopopdracht zorgt normaal gesproken voor de problemen, maar vandaag wel. Ik raak met de wielen de rand van de stoep omdat ik te snel te veel naar rechts stuurde. Ik laat me niet kennen, maar realiseer me dat dit de makkelijkste bijzondere verrichting was en dat die andere veel vaker fout gaan. Bij het uitrijden van de straat geef ik veel te laat richting aan – even vergeten. Maar we rijden verder…

Het achteruit inparkeren gaat wederom fout. Met insturen was ik nog niet eens extreem laat, maar met terugsturen nam ik “te veel risico”. Dat moest ik wel erkennen, gezien het paaltje achter de auto. Een streep door de vrijstelling dus.

Dat onderdeel afgerond hebbende, reed ik zo goed en zo kwaad als het kon de rit uit. Nijmegen uit, de snelweg op en even later weer af: het ging allemaal redelijk goed, vond ik zelf: geen worstelingen met de techniek, geen onverwachte situaties die ik fout afhandelde.

Maar het was uiteraard nog niet goed genoeg. Ik moet volgens de examinator aan mijn timing werken, wanneer ik welke handeling uitvoer. Daarmee vertelde de examinator weinig nieuws. Hij vond dat ik te langzaam door de dertigzones reed en te afwachtend was soms. Ik rij te rustig dus, maar heb niet genoeg tijd om mijn handelingen uit voeren. Daardoor neem ik de bochten te ruim, te snel of te langzaam. De komende weken (na de vakantie in ieder geval) ga ik werken aan mijn timing en verdere controle van de techniek. Als je daar immers niet meer op hoeft te letten, heb je meer tijd om de omgeving in de gaten te houden. Op rotondes is dat met name relevant.

Toch heb ik een goed gevoel overgehouden aan de rit. Het viel niet tegen, het niveau lag wat mij betreft gelijk aan een gewone les en ik heb het zo goed mogelijk proberen te doen. Ik werd niet overvallen door zenuwen en kon ook prima handelingen uitvoeren. Het ging niet perfect, maar ik heb wel weer duidelijk te horen gekregen waaraan ik moet werken. Volgende week nog een les, daarna vakantie en daarna pakken we draad weer op.