[De Rijles Kronieken] Les 35 t/m 38: Je plaats kennen

Zeg, Stefan, hoe is het eigenlijk met je rijlessen? We hebben immers al een tijd geen nieuwe Rijles Kronieken kunnen lezen? 

Nee, dat krijg je als je prioriteit wil geven aan je vakantieverslag en het heel druk hebt en dan maar niets schrijft… Maar dat betekent niet dat er niet meer wordt gereden. Sinds begin september rijd ik weer één keer per week over de Nijmeegse wegen (en die om de stad heen).

Na een periode van relatieve onzekerheid en spanning voorafgaand aan de tussentijdse toets, zit ik sinds de vakantie relatief rustig in de auto. De eerste les was even wennen, maar na een kilometer of twee, drie voelde de auto verrassend vertrouwd aan. Mijn rijleraar meldt dat hij het niveau er begint te komen, zo sinds de toets en gooit al voorzichtig een balletje op over het mogelijk aanvragen van het examen. Ook in les 36 en 37 wordt dit gesprek gevoerd en voorafgaand aan les 38 is de datum en tijd gereserveerd. Eind oktober is het zover en mag ik voor het eerst proberen te slagen.

Ik ben zelf stiekem van mening dat ik mezelf én de wereld verbaas als ik in één keer slaag. Niet dat ik daar niet voor open sta, maar ik zou me zelf niet enorm teleur stellen als ik het niet in één keer haal. Ik ga uiteraard wel alles geven op de bewuste dag en tot die tijd probeer ik zo goed mogelijk aan het “autogevoel” te wennen. Ik merkte de afgelopen twee lessen dat ik redelijk comfortabel in de auto zit, alleen de autosnelweg voelt af en toe nog als “DIT IS DE AUTOSNELWEG DIT IS DE AUTOSNELWEG EN HET GAAT HEEL HARD OF HET VOELT IN IEDER GEVAL HEEL HARD MET DIE ZIJWAARTSE WIND”, maar verder gaat ’t niet verkeerd.

De verbeterpunten zijn hetzelfde. Het gaat om plaats op de weg, bochten niet te ruim of te krap nemen (vooral niet te ruim) en diverse andere schoonheidsfoutjes. Ik gebruik de lessen voor mezelf om aan deze punten te werken en me beter voor te bereiden op situaties. Ik probeer situaties beter in te schatten en voorafgaand de rijles al te weten hoe ik op iets moet reageren. Bij andere mensen in de auto kijk ik gretig mee en ik probeer uiteindelijk gewoon ontspannen doch oplettend te rijden. Dat is waar ik uiteindelijk naartoe wil.

Als ik mijn rijbewijs eenmaal heb, dan wil ik, puur omdat het kan, een road trip maken. Volgende zomer pas, waarschijnlijk, maar ik wil gewoon een keer een lange, ontspannen autoreis maken. Kilometers rijden door de wereld.

Maar zover is het nog lang niet. Eerst nog ruim een maand rijden onder begeleiding en dan doen we een gooi naar het rijbewijs. Ik zou het helemaal niet erg vinden om het dan meteen af te ronden en met bewijs op zak door het leven te gaan. Vooral omdat het dan zoveel vrijheid biedt. Maar er valt nog steeds veel te leren, daar ben ik me bewust van. We zijn nog niet klaar, maar wel op de goede weg.