Sherlock
Op sommige series is het lang wachten, luidt het bekende moderne spreekwoord (niet?). Sherlock zette de oude detective zo in de 21ste eeuw, onder de fantastische leiding van Steven “hij is geweldig” Moffat en Mark “Ik speel zelf de broer van Sherlock” Gatiss. In 2012 riep ik al dat ik meer afleveringen wilde en die kwamen er ook.
Alleen moest Steven Moffat dat andere kijkcijferkanon, Doctor Who (de kerstspecial van dit jaar is overigens ook een aanrader) eerst maken en moest Martin Freeman (die in Sherlock de essentiële rol van Watson speelt) tussendoor “even” de net zo essentiële rol van Bilbo spelen in de ook niet al te kleine filmproductie The Hobbit, die we in december 2012 in de bioscoop mogen gaan zien. Kortom, het duurde bijna anderhalf jaar voordat de tweede reeks van drie afleveringen van Sherlock wordt uitgezonden: begin 2012. Gisteren werd de tweede reeks besloten en ik kan concluderen dat, ondanks mijn hoge verwachtingen, de serie me weer heeft weten te verrassen qua kwaliteitsniveau.
De serie was slim, spannend (genoeg schrikmomenten, zeker in de tweede aflevering) en goed doordacht. En gisteravond, in de slotaflevering ook nog doordacht. Kortom: ik kan iedereen aanraden ook deze serie te kijken zodra die op de Nederlandse tv komt. Veel beter dan dit wordt het niet. En nu maar hopen dat serie 3 niet te lang op zich laat wachten…
Fresh Meat / The Inbetweeners
Eerste seizoen van een typische studentenkomedie – door mij in vrij hoog tempo gekeken – van de makers van het ook erg leuke Peep Show. Vul een studentenhuis met totaal verschillende mensen en kijk wat er misgaat (en ontstaat). Met Engels komedietalent en (ook van Peep Show) Robert Webb als een “ik ben geen leraar maar je vriend”-professor en genoeg situaties waar je het schaamrood van op de kaken van krijgt. Centraal staat natuurlijk alles wat het studentenleven kenmerkt, maar vooral ook: vriendschap. Alle drank en drugs ten spijt, heeft de serie wel een warm hart (en goede grappen)!
Datzelfde geldt voor The Inbetweeners – zelfde principe maar dan op de middelbare school. De series worden dan ook met elkaar vergeleken – in positieve zin, we zien zelfs een acteur in beide series opduiken als hoofdpersonage. In The Inbetweeners is hij alleen wat jonger en een grotere loser. Thematisch gezien zit er nogal wat overlap in, maar stiekem zijn de karakters kleurrijker (en platter). Vorig jaar is er een film verschenen die ondanks een matig budget van 3,5 miljoen pond toch 45 miljoen pond binnen haalde in de bioscopen – en de beste lancering van een comedy ooit op de Britse eilanden (populairder dan The Hangover en Bridget Jones). Dan weet u hoe het zit qua populariteit. En gebaseerd op het eerste seizoen dat ik nu heb gezien: niet meer dan terecht. Er liggen nog twee seizoenen EN de film op me te wachten.
Chuck (seizoen 5)
Ooit was dit mijn favoriete serie, want een perfecte combinatie van “heart”, humor en actie, maar het dal blijkt diep te zijn. Vorig jaar werd de serie (overigens voor de derde keer) tegen alle verwachtingen in verlengd, maar nu wel ECHT voor een laatste seizoen. Om te voorkomen dat de schrijvers voor de vierde keer ten onrechte een aflevering als “finale” schreven (namelijk aan het einde van seizoen 3, halverwege seizoen 4 en aan het eind van seizoen 4), verplaatste NBC de show naar de vrijdagavond, waarop ieder sociaal-ingesteld mens andere plannen maakt. De toch al niet briljante kijkcijfers stortten in. De fans die wel nog keken moesten zich worstelen door een reeks abominabele afleveringen. De grappen waren slecht of zelfs afwezig, de acteurs speelden op de automatische piloot en het plot bleek voorspelbaar en volgens het boekje. Alles moest goed aflopen dit seizoen, maar de schrijvers waren gewoon iets te vroeg begonnen met afronden: namelijk aan het begin van het laatste seizoen.
Tot twee afleveringen terug Chuck ineens weer leuk werd. Alsof iedereen dacht: laten we die laatste paar afleveringen nog maar ons best doen. Aardig van ze, maar wel zonde van de rest van het seizoen. Met nog drie afleveringen te gaan, waarvan de laatste twee achter elkaar worden uitgezonden, is het hopen dat de serie die de verschillende elementen van tv altijd zo goed wist te verbinden, nu toch nog een waardig afscheid krijgt. En anders zit er niks anders op dan die andere finales nog maar eens te kijken – om te zien hoe het wel had gemoeten.
4 reacties
Chuck is voor mij nog steeds de ultieme feelgoodserie, zonder echt cheesy te worden. De aflevering (2 of 3 van dit seizoen) waarin Chuck hacker werd vond ik zelfs een van de sterkste uit de gehele serie, dus ik ben het niet geheel eens met je kritiek. Over anderhalve week, bij de finale, zal ik van binnen echt een beetje sterven, vrees ik.
Dat laatste sluit ik ook zeker niet uit hoor. Het blijft jammer dat de serie ten einde komt… Die hackeraflevering was trouwens inderdaad vrij tof. Maar dat ze undercover gaan op dat Buy More kamp met dat zwembad was echt matig – vond ik zelf.
Ik ben het wel met je eens, Stefan. Sherlock is zonder meer heel erg spannend en bij Chuck is de nieuwigheid er te veel af om nog echt leuk te zijn, hoewel ik bij 1 of 2 van de aflevering van het huidige seizoen idd wel weer zo’n good-old gevoel had. De Inbetweeners vind ik niet echt grappig, maar volgens Britse mensen komt dat omdat wij zo’n scholen niet zelf meemaken, maar dat het echt heel veel lijkt op het ‘echte’ schoolleven.
‘Echte’ schoolleven? Dat lijkt me toch allemaal vrij aangedikt, maar dat kan aan mij liggen. 😛 Misschien is de Engelse schoolcultuur wel heel anders… 🙂
Ik kijk trouwens wel enorm uit naar de finale van Chuck. Heb de hoop dat het een mooi einde wordt… 🙂