21. Lisa Hannigan – Sea Sew (2008)
Vorige week liep ik met een vriendin door het centrum van Nijmegen en had ik het over de concerten die ik de komende tijd ga bezoeken. Lisa Hannigan in Doornroosje bijvoorbeeld. Mijn gesprekspartner gaf me terug dat ze Lisa’s tweede album, Passenger, erg leuk vond, maar met debuutplaat Sea Sew niet zo veel kon. En dat de twee platen zoveel verschillen. Dat is een terechte observatie – maar ook weer niet helemaal. Immers, opener An Ocean And A Rock behandelt al het thema die op het tweede album centraal staan – het altijd onderweg zijn – en dat is niet het enige vergelijkbare ingrediënt. Maar dan met het idee dat Lisa haar geliefde zo kan opzoeken, an ocean and a rock are nothing to me… We hebben hier feitelijk te maken met een Lisa die een thuis zoekt – als ik zo vrij mag zijn. De artwork (zelf in elkaar gebreid) en de huiselijke sfeer op het album, bevestigen dat wat mij betreft.
Maar feit is dat dit album met recht meer quirky en eigenzinniger mag worden genoemd dan de opvolger. Misschien iets minder pop en iets meer folk, dus. Venn Diagram – een nummer dat ik overigens meestal skip – en Courting Blues bevestigen dat.
Daar staat tegenover dat er op de plaat wel degelijk heerlijke popnummers voorkomen. I Don’t Know is retecatchy (scoort zelfs hoog in mijn favoriete popliedjes ooit) en Sea Song is pop volgens het (gitaar-)boekje. Uitblinkers zijn echter voor mij toch de verstilde nummers – die inderdaad op Passenger wat meer afwezig zijn. Pistachio (hier live in huiselijke kring) is voor mij een kleine pick-me-up (sit down and fire away, i know it’s tricky when you’re feeling low, when you feel like your flavour has gone the way of a pre-shelled pistachio) en afsluiter Lille het summum van het lieve gitaarliedje zoals het ooit gemaakt had moeten worden (en het absolute hoogtepunt van het album – ik kan dan ook niet wachten tot ik het live hoor in Doornroosje).
Lisa was al bijna een veteraan toen ze aan dit album begon. Jong, maar al jaren op tournee met Damien Rice en ook al samengewerkt met diverse artiesten. Haar debuutplaat is echter verrassend simpel gebleven. Gewoon, muziek, weetjewel, in de huiskamer. Met emotie en gevoel. Niet ieder liedje doet me even veel, maar door de bank genomen is dit gewoon een steengoede folkplaat. Haar zachte, breekbare stem biedt hoop in bange dagen. Dat heb je soms nodig. Ik wel in ieder geval.
