Polen – Griekenland: 1-1 (voorspelling 2-0)
Aan het einde van de eerste helft schakelde ik in. Net rood gegeven. In de rust kon ik mooi koken, om daarna het grootste deel van de tweede helft mee te pakken. Vooraf typisch een gevalletje van “Ik denk 2-0”, maar de werkelijkheid bleek weerbarstiger.
Sinds de vorige editie van Nabeschouwingen (WK 2010) ben ik het voetbal weer wat intensiever gaan volgen. Ik heb met name veel wedstrijden van Ajax en Arsenal gezien, twee clubs die ik een warm hart toedraag. Dat is een voordeel bij het nabeschouwen, aangezien ik nu sommige spelers daadwerkelijk ken. Al betekent dat nog niet dat ik de naam van de vaste keeper van Arsenal – Szczesny – nu foutloos kan schrijven. Nee, dat niet. En het betekent ook niet dat de namen van de Grieken een belletje doen rinkelen.
Maar goed. Szczesny mag ik wel. Hij is fanatiek, heeft een grote bek, maar ergens daaronder zit een klein hartje volgens mij. Hij beleeft het voetbal als een fan. Op Twitter roept hij de lompe dingen die fans zouden roepen en ook op het veld doet hij wat zijn faninstinct hem ingeeft. Toen Salpigidis (ook die naam moest ik opzoeken) op de keeper afrende is je instinct als hardcore Polen-fan: “HAAL HEM NEER! HAAL HEM NEER!” Als speler hoor je die stem misschien ook, maar zoek je vervolgens naar een oplossing die je niet meteen de kop kost, normaliter. Niet Szczesny. Nee. Szczesny haakt gewoon netjes pootje. Of ja, netjes… Dat mag dus niet. Met rood eraf. En zo is Szczesny nu ook bekend bij iedereen die geen Engelse competitie volgt. Die doelman die er met rood af ging. Maar geloof mij: Szczesny is een mooie. En hij is nog jong. Dat instinct negeren, dat leert hij vast nog wel. Maar niet in de volgende EK-wedstrijd. Dan mag hij kijken vanaf de tribune hoe Tyton nogmaals de show steelt. Al was die penalty nu ook weer niet zo moeilijk te stoppen.
Rusland – Tsjechië: 4-1 (voorspelling: 2-0)
Als na 20 minuten je poolscore al is bereikt, dan zal die er tegen het eind wel niet meer staan. Eerst gooiden de Tsjechen roet in het eten door een tegentreffer (2-1), daarna werd het door een juweeltje van Dzagoev 3-1. Maar ja, als de goal zo mooi is, dan kan ik daar nog wel mee leven.
Is Rusland nu zo goed of Tsjechië zo slecht? Allebei vrees ik. Rosicky leed aan het syndroom van Rosicky: je rent hip, je speelt af en toe en goede bal, maar als je dan een kans krijgt speel je hem in de handen van de keeper. Die andere Arsenal-speler, aan de kant van Rusland en met de voor Engelsen grappige naam Arshavin (Do you have Arshavin? helaas geen trending topic op Twitter), heeft zichzelf in het afgelopen half jaar uit een depressie gesleept. Bij Arsenal zat ie op de bank en als hij erin kwam was zijn houding er een van “ja, maar het is allemaal zo moeilijk.” Die moeilijke blik heeft hij nog steeds, en tegen het einde van de wedstrijd werd het er allemaal niet beter op, maar hij probeert het in ieder geval weer. Maar beide Arsenal-spelers waren niet de helden van de avond.
De Russen zijn eng goed, het werkte allemaal vanavond en dat belooft nog wat in volgende ronde. Want het moet wel heel raar komen, wil Rusland die niet halen. 4-1. En het had veel meer kunnen zijn. Met 4-1 komt Tsjechië nog goed weg. De Russen komen. Oh oh.
1 reactie
Ik heb er niet echt veel van gezien, maar ik begreep dat Polen en Griekenland onthutsend slecht waren. Ik had wel wat meer van Polen verwacht. In ieder geval dat ze het in de tweede helft tegen tien Grieken af zouden maken.
Ja, Rusland maakt gehakt van die belachelijk slechte pool, dat is wel duidelijk. En dan in de volgende ronde tegen de nummer 2 van onze pool. Dat wordt de eerste echte test voor ze. Wel fijn voor Rusland dat ze in deze pool eerst even flink vertrouwen kunnen tanken en in het toernooi kunnen groeien. Misschien inderdaad toch wel een outsider? Vóór het toernooi had ik er niet veel voor gegeven, maar wie weet.
Ik zeg dat we maar gewoon eerste moeten worden in onze pool. Dan moeten we tegen één van die B-landen (C? D?). Dat moeten toch wel kunnen winnen zou je denken…