Nederland – Duitsland 1-2 (voorspelling: 1-1)
Tsja. In mijn voorspelling had ik in deze wedstrijd de “foutmarge” voor Oranje ingebouwd. Het ging zelfs mij wat ver om Oranje in de groepsfase 9 punten te laten halen tegen Duitsland en Portugal. Maar dat was voordat Nederland verloor van Denemarken. Toen moesten we ineens deze wedstrijd winnen. Al had ik tijdens de wedstrijd graag getekend voor een gelijkspel.
Ik stond in een kroeg in ‘s-Hertogenbosch, met twee echte voetbalkenners – waaronder Zoggel. Wanneer echte voetbalfans lyrisch zijn over voetbal, dan wordt er gesproken over de sport als ware het kunst, als ware de spelers behendige koorddansers die snelheid, strategie en ervaring combineren met balgevoel, evenwicht en de vaardigheid op het juiste moment de juiste beslissing te nemen.
De enige juiste beslissingen worden vanavond aan Duitse kant genomen. Bert van Marwijk begint gewoon met “dezelfde elf”. En zowaar, Van Bommel stoomt een keer op. Iedereen is zo verbaasd, dat het meteen tot balverlies lijdt. Daarvoor heeft Van Persie al twee kansen verprutst. Ik schreef het al eerder: Van Persie is zoveel beter dan Huntelaar. MAAR WAAROM VERPRUTST IE DIE TWEE KANSEN DAN? Ik weet het ook niet. Gelukkig legt hij er eentje in, al is dat helaas niet het moment waarop we de wedstrijd beslissen, of deze kantelt in ons voordeel. Nee. Op dat moment stonden we dankzij Gomez al 2-0 achter. Leuk is anders. De hoop die ik koester is ijdel. Het kan nog – in theorie – maar dit Nederlands Elftal wint ook niet van Portugal. En het erge is dat ik inmiddels zo pessimistisch ben dat ik ook niet denk dat we winnen als Van Marwijk zondag wel ineens een ander elftal brengt. Dit is niet ons toernooi. Van der Vaart, Huntelaar… Ze konden woensdag ook niks uitbrengen en zondag ook niet. Net als de andere elf op het veld. En een aardige individuele actie – daar schieten we niks mee op. Anders gaan ze eens gewoon samen voetballen, rennen, jagen en scoren. Woensdag stond er geen oranje leeuw op het veld, maar een oranje luiaard.
Ik denk niet dat Van Marwijk nu nog dingen gaat veranderen. Het gaat gewoon op zijn manier. Dat lukte de vorige keer. En nu had het kunnen lukken. Maar het lukte niet en nu is het al te laat.
Jammer eigenlijk.
Oekraïne – Frankrijk 0-2 (voorspelling: 0-1)
ZONNEGROTEBLIKSEMJONGUH! BAM!
Zweden – Engeland 2-3 (voorspelling: 1-2)
Tsja, als ik zo naar de Engelse ploeg kijk, is die helemaal niet zo sympathiek. Veel van die spelers waarvan je zegt: “nee dank je”. Carroll ziet er met zijn lelijke, strakke kapsel uit toch uit als een of andere gorilla. Behalve dat hij in het niets valt met de gorilla-spits aan de andere zijde. De rol van “Ibra” blijft vooralsnog beperkt tot kloppen op de borst. Plaagstoten, slechts, want hij is vandaag niet trefzeker genoeg om de wedstrijd in het voordeel van de Zweden te doen kantelen.
2-3 impliceert spannende wedstrijd en dat was het ook. Althans, de tweede helft. De eerste helft kwamen de Zweden er nauwelijks aan te pas. In het eerste deel van de tweede helft werd het leuk doordat de Zweden in tien minuten tijd er twee inlegden. Waarvan één met wat hulp van de Engelsen. Nota bene wisselspeler Walcott – een speler waar ik mij gedurende het afgelopen seizoen dusdanig vaak aan heb geërgerd, dat mijn iPhone de naam inmiddels autcorrigeert naar Walkutt – is betrokken bij de twee doelpunten die de definitieve score bepalen. Een matig dwarrelschot van zijn voet betekent de 2-2, waarbij de waardevolle bijdrage a.k.a. het vallen van Isaksson niet mag worden vergeten.
Mijn probleem met Walkutt bestaat uit het feit dat hij snel is en best wel een eind met de bal kan rennen, maar dan altijd een van de volgende fouten maakt:
a) Door een schijnbaar gebrek aan strategisch inzicht, rent hij te ver door met de bal zodat hij niet meer weet waar de goal is en een of andere onmogelijke voorzet geeft, danwel de bal over de achterlijn loopt.
b) Hij schiet meters over of naast op doel.
Net als een andere Arsenal-speler, Ramsey, zijn de schoten van Walkutt 9 van de 10 keer om te huilen. Het is dus op zijn zachtst gezegd opvallend dat het een schot van Walkutt is dat op zo’n cruciaal moment doel treft – hij geloofde het zelf ook niet. De 2-3 is een assist van Walkutt, zo’n onmogelijk ja, maar die door Welbeck er toch nog ingelegd wordt, met een soort achterwaartse flikflakhak.
Overigens was “The Ox” geslachtofferd ten faveure van Carroll. Toen hij er aan het eind toch nog in mocht – al was het maar voor vijf minuten – had hij zo’n brede grijns op zijn gezicht, dat je alleen maar blij kan zijn voor die jongen. Hebben we Jethro Willems eigenlijk al zien lachen dit EK?
2 reacties
Kon je nog om zeven uur je bed uit donderdagochtend? :p
De big smile van The Ox was trouwens inderdaad prachtig.
Ik kon nog om 7 uur mijn bed uit. Gek genoeg had ik er vrijdagochtend meer moeite mee. Misschien omdat ik de avond daarvoor zelf had gesport en het wederom aan de late kant was geworden.