Lange dagen

Ja, dat was alweer even geleden, dat ik voor het laatst blogde. Waarvoor mijn oprechte excuses. De afgelopen week was het een paar keer bijna zo ver. Maar ik werk nu vaker iets langer door dan in de tijd dat ik Nijmegen werkte, en daar komt dan bij dat ik ook nog eens een langere reistijd heb, zo nu in Ede. Niet dat dat heel erg is. Ik vind iets langer doorgaan ’s avonds niet eens zo heel erg. Wat ik wel erg vind, is hoe ik me dan de volgende ochtend voel. Als ik lang heb doorgewerkt en ik sta op met alweer een drukke dag  voor de boeg – want dat is vaak de reden van het langer doorwerken de avond ervoor – dan word ik zelden uitgeslapen en fris wakker. Dan heb ik de nachten achter de rug waarin ik droom over werk, collega’s en rampscenario’s. Nog niet gillend wakker worden dromen, maar wel hectische nachten. Dat wel.

Dan helpt het overigens ook niet dat mijn studio in een soort oven verandert bij dit weer. Al werd dat ook wel weer tijd. Toen ik donderdagmiddag in de zon zat, naast ons kantoor, had ik het volgens mij voor het eerst dit jaar het gevoel dat ik het echt warm had – in Nederland dan. En die week in Portugal – het tweede verslag is bijna af, echt! – leek alweer zo lang geleden, dat ik het gevoel van warmte als een welkome oude vriend omarmde.

Het scheelt trouwens ook bij het lange dagen maken dat het ’s avonds lekker lang licht is. Dan krijg ik in ieder geval niet het idee dat ik het behoorlijk laat heb gemaakt. Het is immers mooi weer en de temperatuur is nog prima als ik de deur achter me dicht trek en naar het station fiets. Het is wel altijd afwachten of de NS meewerkt. Soms staat de airco behoorlijk hard aan in zo’n Intercity, maar als ie niet te hard staat maar wel verkoeld is het ’s avonds heerlijk relaxed zomermuziek luisteren en uit het raam kijken. En de zonnige ochtenden zijn ook al zo mooi. Ik vergeet soms spontaan mijn krant te lezen.

Het is op zich ook best lekker dat het EK Voetbal voorbij is. Na de vroege uitschakeling van Nederland kwam ik er toch niet echt meer lekker in. Ik keek wel nog aardig wat wedstrijden, maar het enthousiasme dat ik bij WK 2010 en EK 2008 beleefde, dat miste ik deze keer een beetje. En dat kwam niet alleen omdat Oranje er zo vroeg uitvloog. Waardoor wel? Geen idee… Terwijl ik deze keer nota bene meer spelers ken en meer op de hoogte van de stand van zaken in de voetballerij ben.

En daarmee zit, als ik heel eerlijk ben, de sportzomer er voor mij wel zo’n beetje op. De Tour de France vind ik alleen leuk met begeisterd commentaar via de Wereldomroep (RIP) en de Olympische Spelen… Ik heb er gewoon niet zo’n hoge verwachtingen van. Ik ben een beetje cynisch, merk ik. Het zal wel. Misschien verandert dat tegen de tijd dat het Londense circus losbarst, maar vooralsnog leven de Spelen bij mij totaal niet.

En dat betekent dat ik niet ieder tourjournaal hoef mee te pakken, geen obligate praatprogramma’s hoef te kijken (Voetbal International zet ik wel weer aan als het voetbalseizoen begint) en lekker van het zomerse weer kan genieten.

Mits het weer een keer langer dan drie dagen zonnig blijft.

En ik niet te veel lange dagen maak.