Sinds kort experimenteer ik met Facebook-reacties op mijn blog. Misschien had u dat al gezien, misschien ergerde zich u er al groen en geel aan omdat u in moet loggen om te kunnen reageren en dat vroeger niet hoefde… Misschien heeft u helemaal geen Facebook en wilt u dat ook niet en gaat u ook geen account aanmaken. Allemaal valide opmerkingen, vind ik. Sterker nog, ik had de comments alweer bijna uitgezet. Meer reacties kreeg ik er namelijk in ieder geval niet door. Minder trouwens ook niet. Ook wordt de pagina lay-out er enigszins door verpest. IRRITANT (maar goed, ik was toch al bezig met een nieuwe lay-out).
Toen schreef ik dus gisteren mijn zorgen over Apple op. Ik weet niet of het door het onderwerp komt (spijker op zijn kop?) of door het feit dat mijn voormalig collega Raymond Janssen (zie) de post nog geen vijf minuten na publicatie al op zijn Facebook-profiel had geplaatst, maar het bericht sloeg aan.
Via Raymond kwam er een groep bezoekers die ongeveer net zo groot was als mijn dagelijkse schare fans en enkele van hem namen de moeite om een reactie achter te laten. Die reactie werd automatisch doorgeplaatst op het Facebook-profiel van de reaguurder, waardoor de digitale vrienden van die persoon ook weer werden geattendeerd op mijn epos. Ik ging overhaast kijken of ik wel alle spelfouten had verbeterd.
Nu, je kunt zeggen van Facebook Comments wat je wil (en ik ga er ook zeker voor zorgen dat je ook “zonder” Facebook weer eenvoudig kunt reageren), maar feit is dat ik dankzij die Facebook voor WordPress plugin toch bijna zes keer zoveel bezoekers als normaal mocht verwelkomen op deze site. Waarvan er een aantal ook nog inhoudelijke reacties achterliet. Ik kwam zelfs akelig dicht bij het record van 18 april 2008 (dat is althans het record wat mijn huidige meetprogramma aangeeft, maar ik ben er vrij zeker van dat dat ook het record zou zijn als we de eerste paar blogjaren meetellen…
Uiteindelijk gaat mijn blog over alles en niets en schrijf ik maar een beetje in de marge. Ik kan veel beter voor andere sites (met een thema) bloggen, zodat mijn stukken het juiste publiek bereiken. Hier klooi ik vaak maar gewoon een beetje aan. Maar een beetje aandacht op zijn tijd in de vorm van een reactie of bezoekerspiek, vind ik – net als de meeste margebloggers – helemaal niet erg. Dat is best wel leuk zelfs. Het zou niet moeten, maar ik word er zelfs gemotiveerder door. Zo gaat dat met margebloggers die ineens wat aandacht krijgen…
Ik wil alleen maar zeggen dat het invoegen van Facebook Comments dus best de moeite van het proberen waard is. Dat en vrienden worden met Raymond Janssen natuurlijk…
