Aanstaande dinsdagnacht weten we het… Obama of Romney. Bij de vorige verkiezingen ging ik naar Lux voor De Nacht van Het Witte Huis. Met debat, muziek, film (die van Oliver Stone over Bush, om vier uur ’s nachts en ik viel in slaap omdat het op een gegeven moment half vijf was en ik niet zo van het doorhalen ben) en uiteindelijk rond de klok van zes in de morgen de historische uitslag. Een mooie nacht was het wel. Ik herinner me nog dat ik vertrok en naar mijn toenmalige kamer op de Willemsweg fietste. Het ontbijt hadden we bij Lux al gehad, de zon was al op – want het was een uurtje of zeven, half acht – en de vogels fluiten maar ik was gaar. Ik kwam thuis en de krant lag op me te wachten. Die las ik pas toen ik rond de middag op stond.
Deze dinsdag ben ik gewoon de hele dag aan het werk. Ga ik op tijd naar bed. En als ik woensdag wakker word, hoop ik dat de wereld in ieder geval niet slechter is geworden. Want van doorhalen zal geen sprake zijn. Niet bij mij. Ik wens u alvast een fijne nacht of nachtrust toe.
En als ik die nacht tussendoor wakker word, kan ik blijkbaar op Instagram zien hoe het ervoor staat. Nou. De techniek staat nergens meer voor.
