– “da weet ik nie”
– “oh”
– “wat is da?”
– “da weet ik nie”
– “wat is da?”
– “ik denk da het iets anders is dan da ze zeggen.”
– “ik denk het ook”
– “is da da?”
– “ik reageer niet op aantijgingen da het iets anders is dan da we zeggen.”
– Einde.
Een typische aflevering van het programma Keuringsdienst van Waarde. Een prima programma, overigens, met vaak terechte kritiek op producten. Consumentenbedrog is immers aan de orde van de dag, zo bewijst het programma keer op keer. Alleen blinkt het programma uit als ze niet na 25 minuten – en het doorlopen van de structuur hierboven – hun zoektocht staken. Ik zeg niet dat ze als moraalridders iedere week ten strijde moeten trekken, maar steeds vaker beklijft bij mij na afloop van een uitzending het gevoel. “Ja, dus?”
Zo was er recent de uitzending over kogelbiefstuk. Als ware het een aflevering van Willem Wever mocht een kijker een vraag stellen (“is kogelbiefstuk uit de supermarkt daadwerkelijk kogelbiefstuk?”) waarna de rest van de uitzending zich afspeelde in een slachthuis (“dit is dus de kogel”) en bij experts die ofwel hun vingers er niet aan wilden branden (“daar gaan wij niet over”), ofwel een nogal geïmproviseerd oordeel velden (“zou kunnen dat het geen kogel is”). Met een telefoontje naar de Voedsel- en Warenautoriteit werd nog even geconcludeerd dat kogelbiefstuk geen kogelbiefstuk mag heten als het geen kogelbiefstuk is, maar toen was de tijd op en zijn we dus geen steek opgeschoten behalve dat wederom is bevestigd dat we soms worden opgelicht, maar niet altijd en ook niet altijd in dezelfde mate.
En nu? Wachten we nu tot er iemand kamervragen stelt? Totdat er een fabrikant boos reageert? Totdat de Voedsel- en Warenautoriteit in actie komt? Het was een volkomen onbevredigende uitzending waar we uiteindelijk gewoon niks mee kunnen. Gewoon een beetje de klantenservice lastig vallen – die overduidelijk niet op vragen naar de bekende weg zijn voorbereid, is zonde van de zendtijd en komt zelfs een beetje betweterig over. Dat doet de Keuringsdienst al zoveel seizoenen, dat het al jaren geleden is dat Koefnoen er de draak mee stak. Ik zeg niet dat het nooit begrinnikenswaardig is, maar wel dat er na zoveel jaren misschien wat meer mag worden gedaan. Het komt een beetje zeikerig – whining zo u wilt – over.
Keuringsdienst van Whining was vooral goed toen ze door bleven zetten, bijvoorbeeld bij slaafvrije chocolade. Nu is het vooral een programma dat op de automatische piloot klantenservices lastig valt, wat halve conclusies trekt en aan de volgende aflevering begint volgens beproefd recept. Dan vraag ik me toch af of de keuringsdienst zelf wel glansrijk de telefoonterreur doorstaat als we allemaal bellen om te vragen wat we hier aan hebben…
