| Stel Stefan een vraag | |
| Je naam | De Mol |
| Vraag | Wie ben ik? |
Nou, het is weer begonnen. Met enige apathie keek ik vooruit naar dit nieuwe seizoen, maar goed, ik ben uiteindelijk toch maar gaan kijken. Niet live op donderdagavond – dan staan er meestal andere afspraken – maar wel “ingehaald” via Uitzending Gemist. Best leuk nog en tot nu toe begon ik nog aan iedere aflevering zonder te weten wie deze aflevering eruit zou vliegen.
De apathie – en dus niet opwinding – die van mij meester maakte in de aanloop naar dit dertiende seizoen – werd veroorzaakt door de rare spagaat waarin WIDM zich bevindt. Enerzijds is het een spel van intrige, anderzijds is het personalityprogramma waarvan ik de meeste personalities niet ken. “Nou, dan is het toch net alsof er “gewone” mensen mee doen, net als in de eerste seizoenen? Dat zou je zeggen, ja. Maar omdat deze B- en C-sterren op tv zijn geweest, denken ze de regels en de wetten te kennen. Het gevolg is dat iedere personality denkt het spel wel even te slim af te kunnen zijn. Daarbij werden ze overigens in de hand gewerkt door de invoering van jokers en andere volstrekt overbodige spelmechanismen, die gedurende de seizoenen verstreken alleen nog maar belangrijker denkt te worden.
Vroeger – en ja, ik klink als een oude zeikerd – stonden in WIDM twee dingen centraal: 1) zoveel mogelijk geld verdienen en 2) de mol ontmaskeren. Als doel 2 je lukte, dan was je blij dat je doel 1) ook had nagestreefd en dat was het. Er waren verschillende tactieken: onopvallend muurbloempje dat stilletjes excelleerde en door simpelweg goed observeren in aflevering drie al weet wie de mol is… Of jezelf enorm verdacht maken in de hoop dat iedereen op je stemt en dus afvalt terwijl jij de echte mol ontrafelt… Maar omdat je als onbekende kandidaat in een nieuwe (tv) wereld terecht kwam, duurde het altijd even voordat je je draai had gevonden en het spel “echt” kon gaan spelen.
Nu is het spel al begonnen voordat de kandidaten op reis zijn. Iedereen heeft zijn tactiek al gepland en soms lijkt het zelfs alsof de kandidaten erop worden geselecteerd. Ik had heel graag gewild dat Joep van Deudekom de mol was, maar ik heb het geen moment gedacht. Hij is het personality “groepsleider, grappenmaker en fanatieke speler”. En die is nu eenmaal nooit de mol. De kandidaten lijken erop te worden gecast en het spel is zo opgezet dat er zoveel mogelijk mysterie is. “MISSCHIEN MOET JE DE KOKERS MAAR NIET OPEN MAKEN”. Jippie. Vroeger was er in aflevering zeven een keer een kans om (indirect) een gesprek met de mol te voeren. Waar de kandidaat geen steek wijzer van werd. DAT is Wie Is De Mol. Niet een groot toneelstuk waarin acteurs worden gecast in voorspelbare rollen. Zoals bijvoorbeeld de groepsleider.
Of het irritante type. Die is vaak wel de mol. Dus verdenk ik nu Tania – en een beetje Zarayda. Net genoeg van de domme spelen en ondertussen vooral zoveel mogelijk irritatie opwekken. Ik zou heel graag willen dat Daniel de mol is (“FAN-TAS-TISCH LAND!”). Of Tim, die afgelopen donderdag het veld moest ruimen zonder dat het rode scherm in beeld werd gebracht (INTRIGE!). Maar het verbaast mij dus niets als het Tania is. En tegen beter weten in, hoop ik dat een keer met het patroon wordt gebroken.
Het erge is dat het programma uitgerekend nu kijkcijferrecords begint te breken. Blijkt die tactiek van zoveel mogelijk intrige en plot twists toch te werken (en een ongeluk bij een opdracht, dat ook). Jammer genoeg. Het ergste aan WIDM anno 2013 is dat de kandidaten zich nooit in het spel lijken te verliezen en dat de regie krampachtig blijft proberen dit toch te regelen. Misschien ben ik een oude zeikerd als ik zeg terug te verlangen naar de tijd dat er tien Nederlanders zonder noemenswaardige tv-ervaring op avontuur werden gestuurd. Want die tv-ervaring… Dat maakt het programma kapot. WIDM is het leukst als je even vergeet dat het een tv-programma is.
Ik zeg niet dat het nu nooit spannend is. Maar wel vermoeiend af en toe. Zeker als Tania de mol blijkt te zijn.
