Dansen in de kamer

Voordat de maand juli voorbij is, wil ik toch nog even een poging wagen een fatsoenlijke blog te schrijven. Niet fatsoenlijk qua opbouw (hak op de tak, van alles en nog wat), maar wel qua inhoud (veel voor weinig). Want hoewel ik mezelf allesbehalve afreken op het feit dat ik hier nog maar zelden blog, (je kunt jezelf niet overal op afrekenen, dat gaat nooit goed), vind ik het toch jammer dat ik het niet meer zo vaak doe als vroeger. Want bloggen over je leven kan best leuk zijn om te doen.

Ik heb vandaag één van de twee piepjonge konijnen van mijn buurmeisje vast mogen houden. Voor de duidelijkheid: ik heb twee soorten buren. Buren bij wie ik in huis woon en buren die in de aangrenzende panden wonen. Dit was het buurmeisje die in het aangrenzende pand woont. We kennen elkaar alleen van het ‘hoi’ zeggen als ik in de tuin mijn boek lees en zij ook naar buiten treedt.

Vandaag was ik op tijd thuis omdat ik ’s avonds nog een online cursus moest volgen (een leuke cursus, trouwens). Dus had ik na het eten nog een half uurtje om te lezen. Het buurmeisje was een konijnenhok aan het verven. Daar kwam ik pas achter nadat ik belangstellend vroeg naar de duidelijk pas net groengeverfde houten panelen die verspreid over het terras lagen te drogen. Het zag er (nog) niet uit als een konijnenhok, maar ik geloofde haar wel. Ik vertelde uiteraard over mijn overleden konijn, Ko Nijn, die ruim tien jaar bij mijn ouders thuis woonde. Toen kwam ze al snel met een van haar twee konijnen aanzetten. Robbedoes bleek niet bang voor de buurman (drie keer raden hoe de andere heet) en ook niet voor de metershoge afgrond bij het overhandigen van het konijn. Ik heb al aangeboden dat ik wel af en toe voor ze wil zorgen als dat nodig is. Want ik mag geen huisdieren houden hier.

Dat was overigens niet de reden dat ik danste in mijn kamer. Dat was daarvoor namelijk.

Vandaag heb ik ook voor het eerst ijskoffie gemaakt. Ik dronk voor het eerst homemade ijskoffie (naar Sri-Lankaans recept) toen ik halverwege deze maand in London was. In juli was ik  op bezoek bij mijn vrienden daar en bezocht ik onder andere de studio van mijn favoriete band, speelden we gitaar in het park (eigen werk en covers), aten we lekkere dingen (misschien word ik ooit nog een echte foodie) en dronken we Duits witbier in een Oostenrijks restaurant. Dat restaurant zat vol Oostenrijkse folklore, inclusief koebel-optreden van de eigenaar in authentieke klederdracht (Edelweiss!).

Maar we maakten ijskoffie met vanille, melk, ijsblokjes en veel koffie en suiker. Niet gezond, maar wel lekker dus. Dus dat wilde ik graag namaken. Dat lukte, alleen had ik de verhoudingen niet helemaal goed. Te sterk en te weinig vanille en suiker. Verder prima gelukt.

Maar geen reden om door de kamer te dansen. Dat was nog eerder.

Die studio die ik bezocht, daar is deze video opgenomen voor een van de meest catchy liedjes van het nieuwe album van die band… En ik vind hem zo catchy dat ik er van door de kamer ging dansen. Met excuses aan mijn benedenburen. En hopelijk die van u.