Bijna mijn foto’s kwijt

Vanochtend zat ik in de trein deel 4 van mijn IJsland verslag te typen (echt waar! 262 woorden al). Zoekend naar de juiste omschrijvingen en details (het is al bijna 2014, immers), dook ik in mijn Dropbox-map om daar, aan de hand van de gemaakte foto’s op mijn iPhone en de gedeelde map ‘IJsland 2013′ waar Mischa wel en Sjoerd niet de foto’s in heeft gedeeld, de dag verder te reconstrueren. Dat blijkt niet te kunnen.

Ik kom er namelijk tot mijn grote verbazing achter dat de enige foto’s in mijn Dropbox van de afgelopen twee weken zijn. Alle andere zijn kwijt. Nu had ik de 2012 foto’s al een keer eruit gehaald (mijn Dropbox – 7,9 GB omdat ik niet al mijn vrienden spam met Referrals, maar mocht je nog geen account hebben KLIK DAN HIER PLEASE PLEASE PLEASE – zit namelijk altijd bijna vol), maar 2013 had ik vrij bewust laten zitten.  Voor blogs en memories of the good times we had. Maar nu waren ze in geen velden of wegen te bekennen.

En ja, er stonden er nog veel op mijn iPhone, maar niet alle video’s en niet alle foto’s. En ja, ze stonden ook nog in iPhoto op mijn iMac thuis. Maar toch: grootse paniek in de trein. Het zweet brak me uit, want hoe kan het dat er zomaar 4-5 GB aan data verschwundetdet uit mijn persoonlijke cloud.

Mijn eerste theorie was Copy. Copy is een concurrerende tool, vergelijkbaar met Dropbox maar met twee voordelen (1: meer gratis ruimte, 2: ‘gedeelde’ bestanden nemen minder ruimte in, omdat je de grootte van het bestand wordt verdeeld over de mensen die hem delen – dus als je met zijn tweeën een film van 700 MB deelt, kost dat ieder maar 350 MB). Het leek mij slim om mijn Dropbox-map in mijn Copy-map te zetten, zodat ik vanuit mijn Copy ook bij mijn Dropbox kan. Als dan Dropbox een keer niet bereikbaar is, kan ik wel nog in mijn Copy. Awesome!

Ja, of niet natuurlijk. Misschien was mijn Copy gehackt of had Copy in zijn enthousiasme mijn Dropbox opgeruimd. Dus het eerste wat ik deed was mijn Dropbox uit mijn Copy halen. Volgt u nog?

Maar het leek me toch best sterk dat ik gehackt was. Als ik op mijn Dropbox wil inloggen moet ik een sms-code invoeren en mijn Copy deed verder niet raar. En dat dan alleen de Camera Uploads worden verwijderd?

Dus logde ik met enige pijn en moeite in op de trein-wifi om te kijken wanneer het fout was gegaan en of ik kon zien op welke manier. Ik kon na veel herladen en pagina-niet-gevonden-meldingen zien dat er gisteravond rond een uurtje of negen er een nieuwe Camera Uploads-map was aangemaakt. Door mijn iPhone.

Nog in de trein stuurde ik een Support-mail.

Even later ontdekte ik op een beter netwerk dat je wel degelijk alles zelf kan terughalen (Dropbox heeft een verwijderde bestanden-functie), maar dat de trein-wifi te slecht was om al die verwijderde bestanden te laten zien. Mijn Dropbox is nu keurig al mijn bestanden opnieuw aan het downloaden. Deze functionaliteit werd overigens niet extreem duidelijk uit de Support-documenten, maar het belangrijkste is dat ik mijn foto’s weer terug heb.

Ik ben namelijk toch altijd bang dat – ook al heb ik mijn foto’s ook op mijn iPhone en mijn iMac staan – ik mijn foto’s en herinneren kwijt raak. Digitale dingen zijn best vluchtig en hoewel ik ook niet bepaald goed ben met tastbare herinneringen, heb ik dus liever een kopie te veel van mijn bestanden dan te weinig. En dus kijk ik wantrouwig naar Apples Photo Stream en importeer ik in plaats daarvan liever de foto’s ook in Dropbox. En iPhoto.

Want je weet het nooit. Je bestanden kunnen zomaar verdwijnen.

Back-up, mensen. Back-up.

(einde van dit nerdverhaal, waarmee ik alleen maar wil zeggen: het volgende deel van het verslag laat nog eventjes op zich wachten ;)).