Dus dan maar even zo.
Dertien liedjes die ik luisterde in 2013 en waarover ik hier iets wil zeggen
01 Turin Brakes – Time and Money
Dit is de lead single van het zesde Turin Brakes album, We Were Here. Het is zeker niet het beste of meest originele nummer, maar het is wel een goede mix van alles wat Turin Brakes aantrekkelijk maakt. Meteen meeknikbaar, hier en daar wat mooie gitaardetails en verder weinig poespas. Ik waardeer het nummer vooral omdat de band eindelijk het oude werk als uitgangspunt durfde te nemen in plaats van als “dit mogen we vooral niet nog een keer doen.” Voor mij gloort er weer hoop aan de horizon van Turin Brakes. Als ze nog zo’n album en tour weten te volbrengen… Wie weet wordt de band dan een tweede jeugd gegund. En als je mij een beetje kent, weet je dat ik dat heel fijn zou vinden…
02 Portugal. The Man – Evil Friends
Deze band krijgt gelukkig ook wat airplay op de alternatieve Nederlandse radiozender Pinguin Radio. Dat verdienen ze, want met het album Evil Friends maakten ze een collectie radiohits waar je u tegen zet. En deze single is niet eens het beste nummer. Moet je wel tegen wat vuiger gitaarwerk kunnen, maar daaronder zit vaak een leuke melodie en zelfs catchy muziek. Dit alles werd vakkundig geproduceerd door Danger Mouse. Vage clip trouwens. Het album luisterde ik talloze keren op de fiets, onderweg.
03 Thomas Dybdahl – Man On A Wire
Shine stond al in mijn herfstplaylist, misschien omdat het zo simpel in elkaar zit en daarom een soort standard wordt in mijn beleving. Dus daarom een ander liedje van Thomas’ zeer goede plaat All That’s Left Is Forever: de single Man On A Wire is Dybdahl op zijn toegankelijkst, ondanks wat rare geluidseffecten hier en daar. Luister een paar keer naar het album en je krijgt het dubbel en dwars terugbetaald. Ik ben persoonlijk fan van het beeld van de balancerende man, hoog in de lucht, in evenwicht blijvend. Al is het maar omdat ik het zelf nooit zou doen.
04 Eefje de Visser – Ongeveer
Een prachtig tweede album van een singer/songwriter die we niet meer slechts de Nederlandse Feist mogen noemen. Er wordt gespeeld met taal, de tonen zijn prachtig en haar stem past ongelooflijk goed bij de herfst, de winter, de lente en zelfs de zomer. Het duurde even voordat ik voorbij het eerste liedje was (dit nummer, Ongeveer dus) omdat het zo wonderschoon is, maar als dat eenmaal is gelukt, merk je dat de rest van de plaat ook vol juweeltjes staat. En dat ze live overeind blijven. Koesteren deze dame!
05 KT Tunstall – Invisible Empire
Fun fact: met een fluitsolo van Andrew Bird is Made of Glass een van de mooiste liedjes van de nieuwe cd van KT Tunstall. Natuurlijk, ze is een popartiest pur sang, maar haar laatste album Invisible Empire / Crescent Moon laat zien dat ze gewoon heel goede ingetogen liedjes schrijft. Invisible Empire is daar één van de voorbeelden van. Deze openingstrack laat zien dat haar liedjes subtieler zijn geworden. Nog steeds zijn ze prima – soms zelfs op popachtige wijze – geproduceerd, maar nu een stuk minder in your face. Dat kan ik waarderen.
06 The Veils – Through The Deep Dark Woods
Ook The Veils gaan door. Ooit zag ik ze gratis live en snapte ik het niet. Maar daarna kwamen er talloze liedjes die ik wél snapte, waaronder dit nummer van het nieuwe album Time Stays, We Go. Prachtige titel.
http://www.youtube.com/watch?v=6QSmDd59NqM
07 Mayer Hawthorne – The Innocent
Zo fout dat het weer goed wordt? Check! Dit nummer is het levende bewijs dat niet ieder goed, slick geproduceerd liedje ineens een hit wordt. Want dit liedje over een mannenverslindende vrouw (denk Maneater van Nelly Furtado meets Hall & Oates’ Maneater uit een eerder decennium) blijft hangen. Massive respect trouwens voor deze lyric video in de stijl van een goedkope karaoke-dvd. Misschien dat het nummer net te glad is, dat je je vies voelt na afloop, maar dan klik je toch weer op play… Nog 1 keer dan.
08 The Reign of Kindo – Sing When No One’s Around
Ik heb denk ik te weinig geduld voor The Reign of Kindo. Let it Go vind ik een briljant nummer en verder vond ik de singles Sunshine en Feeling In The Night wel aardig maar niet briljant. Dat komt vooral ook omdat de band niet echt een singles band is, met veel ingewikkelde instrumentale partijen. En die komen vaak niet zo goed tot hun recht in 3-minuten-vorm. Ik probeer echt naar het album te luisteren, maar de liedjes komen de hele tijd langs op een moment dat ik ze even niet kan hebben. En toen kwam deze langs. Los van het feit dat ik het sentiment van het nummer wel kan waarderen, zitten er ook een aantal briljante instrumentale breaks in. En die tekst? Prachtig.
My notebook’s aside
Every sentence I write is swiftly crossed out before long
Every word that I say seems so foolish the next day
So I keep my eager tongue on a leashFor a fool has his way with his words all the time
Lest the wise man can utter a sound
So I keep all my words locked away for the day
And I’ll sing them when no one’s around
http://www.youtube.com/watch?v=Diue8odcA6s
09 The National – Humiliation
Goed concert hoor, in de HMH, zeker toen het geluid eenmaal goed afgesteld was. En dat album, Trouble Will Find Me, mag dan wel weer het zoveelste voorbeeld van depressieve mannenmuziek zijn, het is wel mijn depressieve mannenmuziek, ofzo. En dit is een van mijn favoriete liedjes van de plaat. Toegegeven, ze vinden het wiel niet echt opnieuw uit met hun nieuwste album, maar experimenteren kan de volgende keer weer, toch?
10 Kakkmaddafakka – Gangsta No More
Je moet even door de laag van slechte accenten, foute effecten en cheesy teksten en gitaar heenprikken, maar dan heb je met Six Months Is A Long Time geen slecht album te pakken. Want de jonge Noren, vakkundig begeleid door Erlend Øye, die uiteindelijk alleen in dit nummer op één regel in een achtergrondkoortje te herkennen is en verder alleen als producer zijn werk doet, zijn uitstekende muzikanten. Het helpt dat ze zichzelf niet te serieus nemen, al vraag je je af hoe goed ze zouden kunnen worden als ze dat wel zouden doen.
11 Laura Marling – Undine
Het is bijna eng hoe getalenteerd Laura Marling is. Haar album staat weer vol prachtige nummers en dat terwijl er al drie albums vol andere prachtige nummers lagen. Tuurlijk: Birdy, Lorde en al die andere jonge meisjes maken ook mooie liedjes (in andere genres). Maar Laura Marling heeft voor haar vierentwintigste al vier albums vol afgeleverd. En het vijfde is al opgenomen. Je maakt mij niet wijs dat die andere dames diezelfde productie aankunnen en hetzelfde niveau blijven halen. Om met een reviewer van de Independent te spreken: Marling is never likely to be a fixture of the pop charts. But Once I Was An Eagle is a masterpiece, and, at 23, she’s still only getting started. En dat zal allemaal wel, maar je snapt het pas als je Once I Was An Eagle luistert. Alleen, in een kamer.
12 Daft Punk – Instant Crush
Tuurlijk. Get Lucky was hopeloos te vaak gedraaid in 2013. Tuurlijk, het album Random Access Memories was geen epische mix van dansknallers, maar het mooie is: eigenlijk bevatte het het soort muziek wat ik veel leuker vind: een beetje mellow, een beetje dansbaar… En Instant Crush, met Julian Casablancas van The Strokes, is daar dus het perfecte voorbeeld van.
13 The Staves – Facing West
Toen ik eind vorig jaar The Staves bij wat vrienden introduceerde zei ik min of meer dat ik ze vooral mooi zongen en niet per se heel mooi waren. Wat ik daar achteraf gezien mee bedoelde is dat ik gewoon nog niet zo op hun uiterlijk had gelet en vooral op hun stemmen die mooi (maar soms mierzoet) samengaan. Dat de drie dames ook erg mooi zijn blijkt uit deze video voor Facing West, een van de mooiste van het jaar – durf ik wel te stellen. Voor een heel lief liedje.
http://www.youtube.com/watch?v=pFtAz6Xnn5U
—————————————————
EN VOOR DE VOLLEDIGHEID:
De tabel met meest geluisterde liedjes
| 1 | |||||
| 2 | |||||
| 3 | |||||
| 4 | |||||
| 4 | |||||
| 6 | |||||
| 7 | |||||
| 8 | |||||
| 9 | |||||
| 9 | |||||
| 9 | |||||
| 9 | |||||
| 9 | |||||
En als bonus de meest geluisterde artiesten van 2013
| 1 | ||||
| 2 | ||||
| 3 | ||||
| 4 | ||||
| 5 | ||||
| 6 | ||||
| 7 | ||||
| 8 | ||||
| 9 | ||||
| 10 |
