13 albums
De dertien albums uit 2013 die je van mij in ieder geval nog even moet luisteren. In vrij willekeurige volgorde:
1 | |
2 | |
3 | |
4 | |
5 | |
6 | The National – Trouble Will Find Me |
7 | To Kill a King – Cannibals With Cutlery |
8 | The Boxer Rebellion – Promises |
9 | Daft Punk – Random Access Memories |
10 | KT Tunstall – Invisible Empire // Crescent Moon |
11 | Bell X1 – Chop Chop |
12 | Iron & Wine – Ghost On Ghost |
13 | Laura Marling – Once I Was An Eagle |
Over veel albums heb ik het gisteren al gehad – of in ieder geval een liedje eruit gelicht, daarom bespreek ik hier alleen:
Turin Brakes – We Were Here
Niet dat deze regels je ervan gaan overtuigen het album nu wel te gaan luisteren, maar misschien dit liedje wel… Niet?
Villagers – {Awayland}
Absoluut een van de beste albums uit 2013, en zelfs een van de eerste die uitkwamen. Interessante productie, mooie liedjes en een houdbaarheidsfactor van minstens een jaar! De landschappen die deze band neerzet – ook live – zijn erg indrukwekkend.
To Kill a King – Cannibals with Cutlery
Album kwam dit jaar opnieuw uit – nu wel op een ‘echt’ label. Soms net iets netjes geproduceerd, maar dat doet weinig af aan de kracht van de liedjes. Voor muziekliefhebbers die graag ergens in het midden hangen tussen britrock en The National.
The Boxer Rebellion – Promises
Als een band van underrated naar commercieel succes gaat, hangt het denk ik van de kwaliteit van de muziek af hoe lang het duurt voordat ze overrated worden. Elbow worstelde jaren in de marge voordat ze doorbraken en hetzelfde geldt eigenlijk voor The Boxer Rebellion. Eindelijk scoorden ze hits en eindelijk speelden ze in uitverkochte zalen. Uiteraard zijn er bands die spannender albums hebben gereleased dit jaar (zie Villagers), maar ik vind het wel mooi dat zo’n vakband doorbreekt. Ik ben dan ook benieuwd wat hun volgende stap wordt.
Bell X1 – Chop Chop
En toen dachten ze bij Bell X1… Al die electronica en die effecten, die hebben we helemaal niet nodig toch? En toen maakten ze een album vol goede muziek dat ergens in 2013 uitgroeide tot een van mijn favoriete albums van het jaar. Slechts 9 liedjes die samenkomen in de afsluiter die de wel-of-niet-bestaande wereldcrisis persoonlijk maken. Geen idee hoe de wereld vergaat (will there be a fireball from the sky (…) or will the wrong guy get the code) maar het is wel relevant dat je met iemand overblijft die je vasthoudt als de wereld dan echt vergaat. Hold me it’s coming!
Iron & Wine – Ghost on Ghost
Eén iemand die ik ken ergert zich zo erg aan de bandnaam Iron & Wine dat ik hem kan horen schreeuwen aan de andere kant van de Noordzee als ik over de band tweet. Dat probeer ik dus vooral ook niet te beperken. Want op de een of andere manier werkt Ghost on Ghost veel beter voor mij dan het vorige album, dat ik af en toe net te zeikerig vond. Hier vindt de inmiddels meerkoppige band een mooie balans tussen melodie, begeleiding, zang en puurheid.
Top 10 concerten
Nu wel een top, en maar 10, omdat het kan.
- Turin Brakes – St George’s Church – Brighton (23 nov)
Ergens rond het einde van de set bij dit zitconcert begonnen er wat meisjes te dansen. Je weet wel, van die Engelse meisjes die al vroeg zijn begonnen met drinken (Oranjeboom bier, overigens). Er is er altijd eentje die niet zo goed tegen de drank kan. En vaak is die heel erg irritant – die gaat dan helemaal vooraan staan en andere mensen lastig vallen. Maar nu probeerden haar vriendinnen haar overdreven gedrag wat minder op te laten vallen door mee te dansen. Tijdens een zitconcert. En toen dachten wij tijdens de encore: kom we gaan erbij staan. En dat dachten meer mensen. En op een gegeven moment danste de halve zaal. De support act kwam terug (Kevin Pearce), zong een deuntje mee en zelfs de terughoudende middenklasse ging los. Er was een oude man die met zijn handen in de lucht zwaaide. Er waren jonge mensen die de band aanbeden alsof ze een boyband waren. Absoluut episch. Nog nooit een concert zo zien omslaan.
http://www.youtube.com/watch?v=GPANAgqZfhk - Tom McRae – De Duif – Amsterdam (18 mei)
Soms is het ook maar net hoe je zo’n concert beleefd. Ik had Tom Mcrae al eerder gezien die week en na een leuke dag in Amsterdam grapte ik op Twitter dat ik best wel nog een keer kon gaan. Niet dat ik dat echt van plan was, ik was een gezellige dag aan het hebben en aan het winkelen en samen aan het eten. Maar ja, als je dan door de artiest zelf wordt uitgenodigd, ben je wel gek om niet te gaan. En ik vind het altijd leuk als ik mensen kan meeslepen naar concerten die specialer zijn dan ze verwachten. En Tom McRae kan sowieso weinig fout doen in zo’n speciale omgeving.
http://www.youtube.com/watch?v=B6LzuZwSx3E - Villagers – Paradiso – Amsterdam (3 mei)
Villagers had ik eind 2012 al nieuw werk horen spelen, maar nu kenden we de nieuwe liedjes van {Awayland} en dat is toch een groot voordeel. En dus werd het niet alleen een gezellige avond met collega, maar ook een muzikale topper. Villagers zijn goed genoeg om stiekem te rocken, maar de intieme liedjes blijven het mooist… Dit is dan ook mijn favoriete zelfgemaakte gig video van het afgelopen jaar:
http://www.youtube.com/watch?v=S8RkAj826H4 - Iron & Wine – Vredenburg – Utrecht (2 juni)
Dertienkoppig geweld, daar is het moeilijk tegen vechten voor veel de acts in dit lijstje (niet allemaal overigens). Feilloos concert verder en er was ook ruimte voor het intiemere werk. Zie:
http://www.youtube.com/watch?v=Yd80xQHr9Ls - Turin Brakes – Shepherd’s Bush Empire – London (20 november)
Jaja, Brighton was gaaf, maar zonder Brighton was de trip stiekem ook al geslaagd. Er waren blazers (voor het eerst in de historie bij een Turin Brakes concert), een enthousiast publiek en een setlist met nieuw en oud werk. En het was in London. Wat wil een mens nog meer? Nou ja, zo’n ervaring als in Brighton dus, maar dat wist ik toen nog niet.
http://www.youtube.com/watch?v=IqP0cRop6ek - The National – Heineken Music Hall – Amsterdam (7 november)
Nog net voor we naar Zweden gingen een concert meegepakt, en wat voor één… The National leverden een top nieuw album af en een groot deel daarvan werd live ten gehore gebracht. Helaas duurde het even voor het geluid helemaal optimaal was, maar toen ging het ook los. Wist ik veel dat die zanger ook gewoon kei hard los kan gaan live en op de bar kan schreeuwen in de microfoon. Mooie visuele effecten ook en grande finale krijgt een nieuwe betekenis in mijn woordenboek.
- Steven Wilson – De Vereeniging – Nijmegen (23 oktober)
Om te voorkomen dat ik in mijn eigen muzikale bubbel blijf hangen, leek het me een goed idee om met mijn oude huisgenoten mee te gaan naar Steven Wilson. Toch net iets andere koek, al voelde ik me nog bijzonder thuis bij opener Trains. Daarna ging het allemaal ietsje harder te werk en kon ik het concert nog het meest vergelijken met Genesis in de Amsterdam ArenA, in ieder geval qua liedstructuur. Gaaf waren de video’s die op de achtergrond en op een gegeven moment zelfs vóór het podium werden geprojecteerd. En verder was het een echt tof concert, ook al vond ik het 15-minuten-durende-liedje met stiltes enigszins overdreven. Doe effe normaal. Maak dan gewoon 3 losse liedjes. - The Boxer Rebellion – Paradiso – Amsterdam (13 september)
De heren blijven live prima overeind. Het concert voelt als een echte zegetocht. Ze wisten vast de zalen prima te vullen voor hun grote doorbraak, maar een uitverkochte menigte in de Paradiso, dat is toch wel een momentje. De galmende indierock gaat er dan ook als zoete koek in. En als de band het naar zijn zin heeft, heeft het publiek dat vaak ook. Dat blijkt vanavond maar weer. Smaakt naar meer. - Tom McRae – Vredenburg Leeuwenbergh – Utrecht (16 mei)
In de mooie zaal waar hij ook al een keer van Carice van Houten mocht spelen, dit jaar dus op zijn solotour. Voor beginnende concertgangers blijkt zo’n concert van McRae nog best lang. Toch probeert Tom wel degelijk met dynamiek te werken, zo goed en zo kwaad als het gaat zonder backing band. En het gevoel bekruipt mij dat we McRae hier op zijn puurst zien. Zijn liedjes (en verhalen tussendoor) doen het werk en er is geen prachtige cello die kan ondersteunen. En wat blijkt: McRae blijft met vlag en wimpel overeind. - Alt-J – Vredenburg – Utrecht (26 februari)
Onderaan de top 10, maar zeker niet slecht. Zeker niet. Maar wel wat aan de korte kant. De band heeft dan ook pas één album gemaakt (en een of twee extra nummers). Dus het is de mannen vergeven. En het is ook niet zo dat iedere band lange verhalen tussen de liedjes hoeft te vertellen… Maar dan sta je gewoon best snel weer buiten na zo’n concert. Met het idee dat je meer wilt. En daar is het dan op wachten. Net als op de grote doorbraak. Maar als ze doorgaan, is die zeker aanstaande… 🙂
(Eervolle vermeldingen: !!! -> deze groep kan zeker een feestje bouwen – gezien in Nijmegen – en de support slots van Kevin Pearce in London en Brighton. Erg goed.)