Auteur: Stefan Meeuws
Nu heb ik niks tegen Nielson. Hij voorziet in een behoefte met zijn vrolijke, kekke liedjes. Dat is ook weer eens iets anders dan alle depri singer/songwriters die verder de hitlijsten domineren. Ik gun ieder zijn succes en dat alle liedjes een beetje op elkaar lijken neem ik voor lief. Dat is bij heel veel artiesten immers. En dat hij zijn album Zo Van Ah Yeah noemt, vind ik best leuk. Hij weet in ieder geval waar hij goed in is.
En we leven in een vrij land, dus iedereen mag roepen wat hij/zij wil. Maar dan mag ik je er ook op wijzen dat wat je zegt FOUT is. En fouten zijn er om te corrigeren, anders wordt het nooit wat op internet. Onder de ‘officiële lyric video’ (zou daar ooit een Nederlands woord voor komen?) staan vrijwel uitsluitend positieve reacties, maar ook een hoop foute. Dus pik ik er een paar uit om mijn punt te maken.
Nee dus! Je kunt veel zeggen van De Kleine Dingen: dat het blijft hangen, dat het van Nielson is, dat het bij het nieuwe magazine van Wendy van Dijk hoort, maar niet dat het vernieuwend is. Muzikaal gezien is het een doodgewoon midtempo gitaarliedje met een vrij standaard akkoordenschema: er zullen nog duizenden liedjes met dit akkoordenschema geschreven worden in 2014, waaronder eentje door mezelf. En dat terwijl 2014 over dik twee weken voorbij is. De intro doet denken aan andere nederpophits als Het Is Een Nacht en (het aanzienlijk snellere) Nobody’s Wife.
Halverwege het nummer volgt het enthousiaste koor. Vrolijk? Ja. Vernieuwend? Nee. Om Wikipedia maar even te citeren: “singing in big groups is extremely widely spread in traditional cultures (both singing in one part, or in unison, like in Ancient Greece, as well as singing in parts, or in harmony, like in contemporary European choral music).” Bij mij roept het vooral verwijzingen op naar Gotham City van R. Kelly. Maar dat is mijn eigen probleem.
Naast de muziek, is ook de tekst niet bepaald vernieuwend. Dat je de boodschap leent van Saskia en Serge en duizenden spreuktegeltjes in Nederland is prima, maar doe dan niet alsof je een ander refrein hebt geschreven: je kunt gewoon Saskia en Serges Het zijn de kleine dingen die het doen die het doen eroverheen zingen. Dat Nielson er Nog steeds tussen heeft gepropt, maakt het nummer niet origineel of vernieuwend. Maar inderdaad wel een klein beetje anders.
Overigens zijn er nog meer ‘kleine dingen’-hits in ons taalgebied. Dit prachtige nummer van Oualid-R is dan nog origineler met zijn hevig gebruik van autotune (voor zover ik kon vinden een unicum in de wereld van ‘kleine dingen’). Wie door de keyboardbegeleiding heen luistert hoort Nielson-achtig gitaarwerk in dit nummer van Marlane. Frank Smeekens mag dan de muzikale begeleiding van zijn hit Kleine Dingen hebben gejat – kijkers van TV Oranje weten dat dit wel vaker gebeurt.
Ja ja… Weet je wie ook steeds meer op zijn vader gaat lijken? Stef Bos, Cat Stevens, Cat Stevens nog een keer met Ronan Keating, Phil Collins, Alain Clark, Jezus / De Mens en vrijwel ieder andere man in de populaire cultuur. Nee, ik kan nu niet zeggen dat hier sprake is van een originele invalshoek. En enigszins gerelateerd: Arie Ribbens maakte een Kleine Dingen nummer met zijn kleinzoon.
De rest van de tekst doet me vooral denken aan een combinatie van Alles Kan Een Mens Gelukkig Maken en die NCOI-reclame (“de lat die bepaal jij”).
Maar goed, ik wil de mensen hun stukje plezier niet ontnemen, zelfs niet als mensen woorden gaan verzinnen (ASWOME) of zelfs compleet dubbelzinnige reacties gaan achterlaten…
“Prima dat je langs komt Nielson, maar de volgende keer ga je gewoon via de voordeur naar buiten…”
Om dan maar af te sluiten met de woorden van Lieneke1993:
En dat staat buiten kijf. De kleine dingen des levens doen het nog steeds. Nielsons nieuwe single is een “nummer dat veel van de waarheid bevat.” Maar niet alles natuurlijk. Alleen de kleine dingen. En die maken het “nog steeds” geen origineel nummer. Dat dat maar even gezegd is.