Auteur: Stefan Meeuws
Pete Lawrie werd tot twee jaar geleden niet alleen getipt als knapste man van Wales, maar ook als nieuwe middle-of-the-road singer/songwriter. Ergens een kruising tussen James Blunt, Passenger en Robbie Williams. Dat vond ie niet eens erg, riep hij interview na interview – de single Half As Good was in veel opzichten een dieptepunt: hij begon ooit met mooie eigen halfgesampelde liedjes en eindigde met Half As Good in een dertien-in-een-dozijn-achtige ballad. Wat begon als folky singer/songwriter evolueerde in een album – A Little Brighter (2011) – platgeproduceerd met strijkers, blazers en nul eigen identiteit. Ergens onder lagen productie zaten wel (een paar) mooie nummers verstopt, maar die kwamen er niet uit. Om The Guardian te citeren: “What comes through on his debut album is absolute adherence to the commercial rulebook.” Gelukkig – mogen we nu zeggen – bestaat er gerechtigheid en flopte het album. Waarschijnlijk was het album half as good als het had kunnen zijn. Dit is wat er gebeurt als platenlabels zich te veel met het creatieve proces bemoeien.
Pete Lawrie riep al die tijd dat het niet erg was dat hij mainstream was, dat is Paul Simon immers ook en wie kan Paul Simon nu haten? Ondertussen lekte hij demo’s, maakte hij mixtapes en coverde hij mooie liedjes uit het verleden. Toen het album definitief geflopt was – of eigenlijk zodra het album uitkwam – riep hij op Twitter dat het tijd was voor iets nieuws, gaf hij al zijn demo’s en liedjes gratis weg onder de naam All and Old en verdween. Weg was de singer/songwriter.
En toen ineens was er Until The Ribbon Breaks. Pete is verhuisd naar Amerika, gebruikt een extra achternaam, Peter Lawrie Winfield, en begint met twee vrienden – waaronder drummer Elliot Wall uit zijn liveband – muziek te maken die hij echt wil maken. Het is elektronisch, maar nog steeds melodieus en vol emotie. Het concept is om de liedjes te voorzien van een remix van filmmateriaal. Voor eerste single Pressure worden beelden uit Lost Highway geremixed. De nummers worden zelfs geschreven terwijl de filmprojector klassieke films van David Lynch en Terence Malick draait – van die films die ook mooi zijn als het geluid uitstaat.
In 2013 verscheen de voortreffelijke A Taste of Silver EP – zonder titeltrack maar met het excellente Romeo (I would have killed Romeo and save Juliet/But I don’t write stories that time won’t forget). Uiteraard voorzien van iconische beelden uit Romeo + Juliet (de jaren 90-versie van Baz Luhrmann) met Leonardo DiCaprio en Claire Danes. In combinatie met de talloze “reimaginations” van bestaande nummers doet het trio – met als derde lid James Gordon – alles goed op dit moment. De heren spelen in op de remix- en memecultuur op internet met bij elkaar gejatte videos met grote teksten, de muziek houdt een bizar midden (mainstream?) tussen hiphop, pop en electronica. Ze werkten samen met op internet ontzettend hippe acts als The Weeknd en recentelijk Run The Jewels:
De verschillen met Winfields vorige carrière zijn dus enorm. Ook de zangpartijen zijn nogal anders. Ja, aan Winfields stem is nog te herkennen dat het om dezelfde artiest gaat, maar de teksten zijn nogal andere koek. Op de debuutplaat die komende week verschijnt, A Lesson Unlearnt, staan geen hoopvolle algemene levenswijsheden (you might get what you ask for in the end). Nee, die zijn veranderd in cynische observaties over de tijd waarin we leven. Politics, we never vote Cause you won’t hang yourself if you don’t choose a rope. Een cynischer zender dan 3FM had dat in plaats van Paolo Nutini’s Iron Sky als Megahit gekozen. Of: It’s cool to be lonely, didn’t you know?/I think I’ll marry a stranger that I met online/it’s not that it’s not love/it’s just a sign of the times.
Was het vorige debuut van Lawrie een stukje eenheidsworst van de hoogste klasse, A Lesson Unlearnt is minder goed te duiden. De vibe is zowel donker als sexy, verknipt als glad. Net als je de plaat een beetje door lijkt te hebben, komt A Taste of Silver langs met een snijdende gitaarintro. Intrigerend dus. En aangezien het met de video’s ook wel goed zit, zou 2015 zomaar weleens het jaar kunnen worden van Until The Ribbon Breaks. Eind deze maand begint de tournee, die ook enkele Europese hoofdsteden aandoet. Daarna zullen we merken of nummers als Goldfish en Sprak aanslaan bij het grote publiek. En anders kan Lawrie het altijd nog een keer proberen als singer/songwriter.
A Lesson Unlearnt verschijnt 20 januari in de Verenigde Staten, een legale stream vind je hier. Een Europese release is nog niet aangekondigd. A Little Brighter vind je voor een appel en een ei op eBay.
