Nostalgie
Stijlvol ouder worden, het is niet iedereen gegund. Net zoals veel mensen op een zeker moment in een midlife crisis belanden, zo proberen bands hip en bij de tijd te blijven. Soms lukt dat (U2 vond zichzelf opnieuw uit rondom All That You Can Leave Behind), maar soms ook niet. Er zijn talloze voorbeelden van artiesten in net iets te hippe outfits en niet iets te overgeproduceerde singles. Maar zelden slaagt de opzet. Die Prinzen hadden – blijkbaar alweer – zeven jaar geleden zo’n fase, na de release van het nog komische Frauen Sind Die Neuen Manner en de greatest hits getiteld Es War Nicht Alles Schlecht waarop oude liedjes van een net iets te gladde productie waren voorzien (bewijsstuk 1). Daarmee probeerden de Duitse groep terug te verwijzen naar de tijd voor de val van de muur, die (natuurlijk) vandaag de dag als ‘slecht’ werd ervaren, maar toen waren er ook best leuke dagen enzo.
Nostalgie is allemaal goed en aardig, maar die nummers deden nu niet echt terug verlangen naar de mooie en hilarische nummers die Die Prinzen in hun begintijd maakten, met meerstemmig gezang en niet veel meer dan dat. Tot mijn grote verrassing begint heute het nieuwe hoofdstuk in de carrière van Die Prinzen, met een nieuwe single op Spotify: Er Steht Im Regen, en het is weer ouderwets melancholisch. Op het nieuwe album gebruiken Die Prinzen alleen hun stemmen en verder drums en bas. Dat is het. Er staat nog een nieuw liedje op Spotify, maar Er Steht Im Regen vind ik mooier. Dat is genoeg reden toch?
Dansvloer
Hier en daar kon er wel een beetje gedanst worden op PLEASE, het vorig jaar verschenen album van Sondre Lerche, maar ja, het blijft toch een break-up plaat. Blijkt nu dat Sondre gewoon een liedje achter heeft gehouden wat wél vrolijk was. Omdat het niet zo goed op de plaat paste. En nu het zomer is en we weer mogen dansen, blijkbaar, komt het liedje alsnog uit, samen met een hele sloot dansbare remixen. Despite The Night is het liedje en het gaat op zijn oppervlakkigst over een nieuw iemand tegenkomen tijdens een avondje stappen en dat het tijd is om naar huis te gaan en te gaan slapen, maar dat je daar nog geen zin in hebt. De Noorse Vogeltje wat zing je vroeg, zo u wilt. Of Het Is Een Nacht. In bredere zin gaat het over nieuwe mogelijkheden, verrassingen en hoop enzo. Maar goed, het gaat dus gewoon om een wilde nacht. Laten we eerlijk zijn.
Zoals al gezegd, is er de keuze uit allerlei creatieve remixes, een LP-versie die weergeeft hoe het album ongeveer op de plaat zou hebben geklonken én er is de zogenaamde Megamix die net iets minder lang duurt en net iets gladder wegluistert. En dat moet op de dansvloer toch?
Boem
Kevin Pearce is een fijne singer/songwriter (met sinds kort ook een fijne internetradioshow). Ik leerde ‘m kennen in het voorprogramma van mijn favoriete band in Engeland in 2013 en sindsdien zag ik ‘m optreden in Eindhoven en Antwerpen. Ik verwerkte hem al een paar keer in mijn Spotify-playlists en dankzij zijn nieuwe single duikt hij nu ook op in deze rubriek. Vorig jaar verscheen het ambitieuze Dynamite album en de titelsong verschijnt deze week op single in een bijzonder fijne Nobel’s Prize Mix. Het gaat wat ver om te stellen dat we hier niet meer naar folk luisteren, maar er worden extra lagen aan het nummer toegevoegd, waardoor het met name in de tweede helft naar een hoger niveau wordt getild. En het was al een mooi liedje in de oorspronkelijke vorm. Van het basloopje naar het refrein tot de subtiele synths en de maatschappijkritische tekst (We can’t go on, living like dynamite) : dit is een tip. De remixes staan op iTunes en op Spotify. Kevin speelt 8 november in Eindhoven in Stage Music Café. Wittegedat vast.
