Toen dit liedje afgelopen week in mijn Spotify Weekly Discovery lijst opdook, registreerde ik het nauwelijks, maar wel genoeg om het aan ‘Mijn Muziek’ toe te voegen voor latere herbeluistering. Toen vergat ik het weer, tot eerder deze week, toen ik het bij ‘Mijn Muziek’ zag staan. Nogmaals luisteren kwam het even lekker binnen, misschien door de uiterst goed verstaanbare vocalen en begrijpelijke tekst (ik moest alleen ‘siphon’ even opzoeken, maar dat is dus iets met een afvoer).
Met een beetje fantasie gaat het nummer over verhuizen (Then I am home now, but I am leaving) en daarmee is dit nummer van een paar jaar geleden voor mij uiterst actueel, maar dit gaat meer over ’thuis’ dan ‘huis’. Je thuisvoelen doe je op een plek waar je nodig bent, volgens dit nummer, of gewoon waar je hart is. En de ‘ik’ van dit nummer voelt zich thuis in een huisje bij de zee. En waarom dat is, hoor je in het laatste couplet (nou, wat zou het zijn mensen, wat zou het zijn…). Maar de combinatie van tekst en melodie is wat dit liedje zo mooi maakt. Over Moddi weet ik zelf weinig, behalve dat hij uit Noorwegen komt, geen geld van de olie-industrie aanneemt en folkpop maakt. Dat kan ik wel waarderen. Toch maar eens verder luisteren naar deze man. Maar eerst even dit liedje, nog één keer…
They say home is the place where your heart is
Then I am home now, though I am far away
For so long I’ve let the forest guard it
And now it’s begging me to stay
And I’m trying my best to be tough
To pretend I am strong and can siphon it off
But I’m not who I wanted to be
In my heart I belong in a house by the sea
https://www.youtube.com/watch?v=lX5FpPP4TSA
