Bij de James Bond films is het zo verfrissend dat het is wat het is. Gewoon een actiefilm met een spion die de slechteriken verslaat in snelle auto’s met knappe vrouwen. Je weet waar je aan toe bent, je krijgt dat en het is vrijwel altijd voor herhaling vatbaar. Er is enige discussie over de vraag of de Daniel Craig wel Bond ‘op zijn Bonds’ is, maar ik vind de nieuwste films nog steeds goed in elkaar zitten. Behalve Quantum of Solace, daarvan snap ik het plot nog steeds niet helemaal, maar de plaatjes waren mooi. Over Skyfall was en ben ik laaiend enthousiast en dus kijk ik uit naar Spectre, de nieuwste James Bond film die dit najaar op het witte doek verschijnt.
Spectre betekent de herintroductie van de gelijknamige iconische organisatie in de serie en dat kan alleen maar smullen worden, zeker nu ook Christopher Waltz een prominente rol heeft. Waltz speelde al de ultieme bad guy in Inglourious Basterds en zijn mimiek en zorgvuldige manier van spreken maken hem tot de kandidaat om een fantastische monoloog te brengen in Spectre. Wat dat betreft zijn de verwachtingen weer hoog gespannen.
Jammer dat de James Bond theme van dit jaar een beetje tegenvalt. Skyfall van Adele had een mooie opbouw van klassieke Bond-intro naar subtiele piano naar episch refrein en nog grootsere finale. De theme van Spectre, die ook tot mijn spijt geen Spectre maar Writing’s On The Wall heet, is vooral een James Bond theme vanwege de intro met de kenmerkende strijkers. De tekst is bitterzoet en na het eerste refrein lijkt het ook ergens heen te gaan – al is het allemaal erg breekbaar voor een Bond-nummer. En hoewel het nummer op driekwart even naar een climax lijkt te stijgen, blijft de uiteindelijke pay-off uit. Dat is zonde want uiteindelijk moet het nummer – dat immers normaal gesproken tijdens de opening credits speelt – je enthousiast maken voor een actiefilm van de bovenste plank, niet doen denken aan gemiste kansen of gedoemd zijnde relaties. Misschien dat het in de context van de film wel klopt, na een epische openingsscène met een bitterzoete afloop, maar vooralsnog is deze tranentrekker van Sam Smith niet wat ik had gehoopt. De naam is Bond, Janken Bond, zo u wilt.
Gelukkig ziet de trailer voor Spectre er wel goed uit. Dus we gaan wel weer hoor, maar niet omdat het liedje zo leuk is…
https://www.youtube.com/watch?v=GvQJbF2CXLQ
