Weg van (de) De Ruyterstraat

Over mijn verhuizing naar De Ruyterstraat heb ik niets geschreven op deze site. Wel over de verhuizing van thuis naar kamer en in een Kanon terugblik in 2011 heb ik ook nog wat woorden vuil gemaakt over de verhuizing van kamer naar studio. De verhuizing naar mijn studentenkamer had ook eerder of later kunnen gebeuren, maar bij de andere verhuizingen was het terugkerende motief: het is hoog tijd. Hoe leuk ik het ook vond op mijn studentenkamer van veertien vierkante meter, het was tijd voor iets groters, met een eigen keuken. De volgende stap was nodig om mijn studentenbestaan af te sluiten en iets nieuws te beginnen.

Toen ik vier jaar in die studio had gewoond, was ik de donkere hoeken van mijn studio en het delen van de badkamer ook meer dan zat. Ik wist niet hoe mijn toekomst zou worden, uiteraard, maar ik wist wel dat ik zelfstandig wilde zijn. En zelfstandig wilde wonen. En dus vond ik het appartement in het Nijmeegse Bottendaal, dat als een jas gegoten zat: nieuwbouw, complete keuken, vloer en gordijnen: ik hoefde het alleen nog in te richten (en de keuken vol te stouwen, zoals te zien is op de bijgaande foto). Het was niet groot, maar als je alleen bent heb je niet veel ruimte nodig. Belangrijker was dat het dicht bij de stad en dicht bij het station zou zijn. Dat was het.

Het Bottendaalse leven beviel me goed. Ik zat weliswaar niet dagelijks in een van de kroegen, en ook niet elke zomerse dag in het Thiemepark, maar ik had het wel naar mijn zin daar in de gezellige wijk, dicht bij alles wat ik belangrijk vond – en vind. Maar het is geen plek om samen te wonen, om grootschalige projecten te ondernemen, om de hele dag thuis te werken of om hoekjes te maken waar je lekker kan lezen, muziek maken of series kijken. Dat moest allemaal in dezelfde ruimte.

Die ruimte begon steeds meer te voelen als een krappe jas. Functioneel werkte hij helemaal en objectief was (en ben) ik nog steeds heel blij dat ik überhaupt een plek voor mezelf had die ik kon betalen, maar ik liep tegen de grenzen aan. En nu doe ik er iets aan. Dit najaar verhuizen we naar een nieuw huis. Nog steeds in dezelfde stad, maar een andere wijk dus. Weg van de Ruyterstraat. Of eigenlijk van de De Ruyterstraat. Een vriendin raadde me aan om nog wat foto’s te maken in de laatste maanden, zodat ik later terug kan kijken hoe het was voor ik vertrok. Dat ga ik nog doen. En ik wilde er ook iets over schrijven. Zodat ik, als we over vier-vijf jaar misschien weer eens verhuizen, het zelf nog eens terug kan lezen…

Geef een reactie