Misschien ben ik de enige die kijkt naar de laatste data dat ik iets heb gepubliceerd op ditisstefan.nl, maar ik was in september best blij dat ik in juli, augustus en september iets had gepubliceerd. En toen was oktober ineens voorbij. Ik had misschien wel even een korte post over een liedje kunnen publiceren, of een gedachtenspinsel, maar het kwam er niet van.
Nu was oktober ook best druk. En ook weer niet – want ik had een maand vakantie. Maar in die vakantie hebben we veel gedaan. Eerst verhuisden we van Bottendaal naar een ander deel van Nijmegen, toen gingen we met fiets, trein en boot naar Engeland. En daarna wandelden we in Drenthe (en een klein stukje Groningen). En toen was de maand ineens om. Daarna stortte ik me weer vol op mijn werk en het verder inrichten van ons huis. Nu zitten we alweer in de tweede helft van december. En hebben we kittens! Tijd voor een terugblik.
Een nieuw huis
Het begon dus met een verhuizing. Die liep op rolletjes, dankzij hulp van vrienden en dat we op tijd begonnen met alles inpakken. Het was soms wat chaotisch, vooral omdat steeds meer spullen in dozen verdwenen en achter die dozen steeds meer van appartement verdween. Ik vond het soms wel lastig om de balans te vinden tussen nog woonplezier beleven in de laatste weken in Bottendaal en de verhuizing goed voorbereiden. Dat alles maakte het al een in heftige periode, zeker in combinatie met de laatste weken werkdrukte, vakantievoorbereidingen en de twijfels wat haalbaar, betaalbaar en coronatechnisch handig was. Ik zal niet zeggen dat ik de verhuizing heb onderschat, maar ik was toch nog onder de indruk van de mentale impact van het hele proces.
En dan is het fijn als het verhuizen zelf vlekkeloos verloopt. Dankzij vrienden en familie waren we binnen een dag echt over en konden we beginnen met schoonmaken, klussen en inrichten. Dat is nogal een werk als je ineens ruim twee keer zo groot woont, in een oud huis met karakter. Maar mijn vriendin is handig en ik volgens mij redelijk goed georganiseerd, dus samen komen we er wel. En de bouwmarkt is maar tien minuten lopen, dus dat is soms heel handig.
In de eerste week van oktober kregen we zo de woonkeuken en slaapkamer al aardig op orde. En de rest kwam wel na…
De vakantie
Want we hadden het zo mooi bedacht: in het najaar zijn we allebei gevaccineerd en nemen we een maand vrij om naar Engeland te gaan en allerlei toffe concerten te bezoeken. Turin Brakes tourde vanwege het twintigjarig jubileum van The Optimist Lp, en ook Laura Marling, Villagers en vele andere goede artiesten kondigden tour data aan voor oktober. Maar ja, de coronasituatie was nog zo penibel dat we niet maanden van tevoren al de Eurostar durfden te boeken. En die was begin oktober zo duur geworden, dat we een list moesten verzinnen.
En die list werd: de fiets (en de boot en trein). Zo vermeden we de Eurostar en reisden we met de IC Brussel en de Belgische spoorwegen naar Diksmuide, waar onze fietstocht richting Duinkerke begon. Daar staken we over met de boot, reisden we naar Bristol, zagen we Turin Brakes en reisden we volgens via Cornwall, Brighton weer terug richting het oosten. Ruim twee weken reisden we door Zuid-Engeland. Het weer zat mee, dus we maakten veel mooie fietstochten (een dagje Cornwall ten westen van Plymouth was een hoogtepunt). En wanneer het nodig was, reisden we grote stukken per trein (buiten de spits en met kortingskaart).
Uiteindelijk bezochten we maar twee concerten, Turin Brakes dus, en een jazz avond in een gezellige pub in Brighton, maar misschien was dat na alle corona ook wel even genoeg. Het fietsen en treinreizen ging goed. Af en toe werden de grenzen van de comfort zone qua anxiety opgezocht en dat is denk ik ook goed. Na ruim twee weken weg voelde ons nieuwe huis nog wel een beetje als een superfijne Airbnb met onze eigen spullen erin. Maar dat veranderde in de weken erna steeds meer in ons huis…
De kittens
Anno december 2021 is er nog een grote wijziging in ons leven. Of eigenlijk twee schattige kleine wijzigingen. We haalden twee lieve kittens uit het asiel op vrijdag 26 november. Sinds Ko Nijn had ik geen huisdier meer gehad en we waren het erover eens dat het een van de hoogste prioriteiten was na de verhuizing dat dat ging veranderen. Ook mijn vriendin houdt namelijk van katten. En dus begon ik al begin november te zoeken en te zeuren, wetende dat ons huis er nog niet klaar voor was, en onze hoofden misschien ook niet.
In de tweede helft van november begonnen we serieus met het kijken op onder andere de zoekportal van de Dierenbescherming. Uiteindelijk maakten we een afspraak in het lokale asiel en werden we spontaan verliefd op de twee pluizebollen die nu door de woonkeuken en gang rennen. De voorkamer houden we vooralsnog beschikbaar om mensen met kattenallergie in te ontvangen, maar verder richten ze al de nodige chaos aan in huis. Maar ze zijn ook heel lief gelukkig!
Het eerste weekend was meteen wel spannend, want Panga (de witzwarte, naar Pangur Bán, zie ook The Secret of Kells) werd heel ziek en at niet meer, maar na een antibioticakuur is ze er weer bovenop. Nisse (de rode, Wikipedia, zie ook Hilda) niest ook af en toe nog, maar ze zijn energiek, eten en drinken goed en knuffelen en spelen de hele dag door. Het is hilarisch om twee kittens te hebben, en tuurlijk: soms is het energieniveau wat hoog als je net wakker of heel moe bent, maar dat wisten we van tevoren. Ik heb heel veel liefde voor de twee nieuwe bewoners hier. Ik overweeg nog een side hustle als kattenvlogger. Materiaal is er in ieder geval al genoeg geschoten…
Mentions