Toen ik in het begin van dit jaar wekelijks bijhield wat ik elke dag deed, kregen we het toch enigszins onverwachte nieuws dat we uit ons huurhuis moesten per 1 oktober 2023. We woonden op de Voorstadslaan in Nijmegen met een tijdelijk huurcontract en het liep per 1 oktober af. In die zin was er weinig nieuws onder de zon… Maar we leefden wel in de veronderstelling dat we er nog twee jaar zouden mogen blijven. Of we die twee jaar ook daadwerkelijk hadden volgemaakt, weet ik niet, maar feit is dat er nu een deadline werd gesteld. Dat haalde mijn leven in ieder geval een beetje overhoop. Ik had eigenlijk andere prioriteiten gesteld voor mijn leven in 2023: werken aan mijn hobby’s, persoonlijke drijfveren en mezelf blijven ontwikkelen. En toen kwam dit er ineens tussendoor.
Het nieuws kwam ook net voor onze interrailvakantie (waar ik nu nog steeds een blog over wil schrijven). We besloten na onze vakantie echt definitief op zoek te gaan. Daardoor hadden we effectief iets meer dan vijf maanden om een huis te vinden en te verhuizen. Dat voelde als ambitieus, zeker met de huidige huurmarkt en het was nog maar de vraag of het zou lukken iets te kopen…
Maar het is het allemaal gelukt en goed gekomen… Sterker nog, we hebben zelfs een huis kunnen kopen samen! We hebben een stuk of vijf huizen bezichtigd en op twee echt geboden. Bij het tweede huis was het raak en nu wonen we tien minuten lopen van ons oude huis, maar dan in een benedenwoning van onszelf, met grote tuin en in een aanzienlijk beter onderhouden staat. We gingen twee keer naar een financieel adviseur die ons goed hielp en ondanks de krappe doorlooptijd altijd rustig en klantvriendelijk overkwam. We gingen twee keer naar de notaris, voor een samenlevingscontract en de uiteindelijke overdracht… En daarnaast belden we veel met ouders en schoonouders, overlegden we veel met vrienden met koopervaring. En het was een hoop uitzoekwerk, rekenwerk, moeilijke documenten lezen… Het is een drukke zomer geweest, waarin er ook nog een hoop andere dingen gebeurden – niet allemaal leuk.
Maar we wonen er! Sinds 23 september. Die dag kwamen er een hoop lieve mensen om ons te helpen met het in- en uitladen van alle auto’s. De week ervoor hebben we de woonkamervloer geschuurd en gelakt, alles schoongemaakt en de meeste muren geverfd… Het waren lange dagen, maar daardoor ziet alles er nu extra mooi uit. En we konden er zaterdagnacht al slapen – wel nog tussen de dozen – omdat mijn zus en een vriendin het bed al hadden opgezet voor ons. Heel erg fijn!
Inmiddels hebben we al koffie gedronken in de tuin, hebben we weer een echte badkamer in plaats van een douche en zijn de katten al aan het klagen wanneer ze naar buiten mogen. De meeste spulletjes beginnen een eigen plekje te krijgen. Er mogen hier en daar nog wel wat leuke lampjes en kunst aan de muur… De thuiswerkplek staat nog omringd door uitzoekdozen en verfspullen. Maar dat komt allemaal, hopelijk op tijd voor het huismusseizoen dat zo langzamerhand begint. Het is fijn om een nieuwe ochtendroutine te vinden voordat ik naar werk fiets, te wennen aan een nieuwe omgeving en te ontdekken welke spullen wel op een handige plek liggen – en welke nog niet.
En hoewel we nu kleiner wonen dan eerst, hoewel we nu twee bovenburen hebben die we ongetwijfeld af en toe gaan horen… Na de eerste nacht wist ik al: terug naar de Voorstadslaan hoef ik niet. De wijk waar we nu wonen is veel rustiger qua verkeer (fijn voor ons én voor de katten), het huis voelt veel fijner qua klimaat en ik denk dat de grootte ook beter past bij wie we nu zijn. Een jas die net wat lekkerder zit. Ik ben benieuwd of dat fijne gevoel blijft. Maar ik ben blij dat er uit noodzaak zoiets moois is gekomen. Ik ben net zo tevreden als Nisse op de foto bij dit artikel… En die ziet er wel tevreden uit toch?
