Ja! 2015 is nog niet begonnen of we mogen alweer: een nieuw seizoen Wie is… De Mol? Het vorige seizoen was aardig met Susan Visser als Mol, maar eindigde voor mij met een wat bittere nasmaak. Ik vond het niet leuk dat er werd gesproken over Molvrije zones waar de BN’ers even pauze kunnen nemen en dat er over retakes werd gesproken in Moltalk na afloop. De illusie van de molwereld werd daarmee nogal ruw doorbroken. Ik eindigde mijn beschouwingen van vorig jaar zo:
2.
2015 wordt een mooi jaar
Gelukkig 2015!
Ik heb niet echt een officiële terugblik op 2014 geplaatst, waarmee ik breek met een traditie die ik toch al jaren volhield. De oorzaak daarvan was onder andere een ontzettend leuke avond in Antwerpen met speciaalbier, spelletjes en heel veel lachen. Ik weet niet eens meer zeker of mijn teams wel of niet hadden verloren met de twee potjes 30 Seconds, maar belangrijker was dat ik kennismaakte met het fantastische Dominion, een spel wat ik NU wil hebben. Aan het einde van de avond speelden we nog een potje Mamma Mia!, wat toen ontzettend ingewikkeld leek maar de volgende ochtend ineens heel makkelijk (toen ik de achterkant las). Ook had ik een doorbraak bij Mario Kart – een beetje – want ik werd in ieder geval niet meer continu laatste. Enfin, het was zo’n avond. En zo’n nacht waarbij je wakker wordt van de lampen van een terrarium die aanspringen. Ach ja, we hebben gelachen. Ik ben er wel achter gekomen dat ik twee van dit soort avonden eigenlijk niet meer trek… Ook ik word ouder, of meer een watje ;).
N.
Nog geen nieuwe iPhone
De iPhone 6 ziet er goed uit hoor. Ik wil hem ook best graag. In deze en de vorige generatie iPhones worden toch weer nieuwe verbeteringen geïntroduceerd die een overstap de moeite waard maken – vind ik. Kortom, ik was woensdag wel ongeveer zover dat ik had besloten een nieuwe te kopen zodra het kon.
Daarbij nam ik zelfs in overweging dat mijn iPhone 5 – ook aangeschaft in de eerste maanden na de lancering in combinatie met een nieuw abonnement – nogal wat kinderziektes bevatte. Kinderziektes waarvan Apple het bestaan zelfs uiteindelijk erkent. Het duurde tot deze zomer, maar toen kwamen er na bijna een jaar leven met een slechte batterij en een uitknop die niet meer werkt eindelijk vervangingsprogramma’s voor beide problemen.
Dat betekent dat de machtige / barmhartige Apple-heren over hun hart strijken en de reparaties gratis verhelpen (in plaats van dat je nog eens 60-120 euro te laten betalen, of dat je het zelf doet en de garantie helemaal ongeldig maakt). Eind augustus leverde ik ‘m in en stapte ik over op iPhone 5 met dezelfde problemen van het werk, die ik daarna in zou kunnen leveren.
Het duurde ruim anderhalve week, maar toen ik twee dagen na de aankondiging van de 6 mijn iPhone op kon halen, bleek ik niet mijn oude iPhone 5 terug te krijgen, maar een gloednieuwe. En bedankt.
Toegegeven, het is een twee jaar oude smartphone met twee jaar oude specs, wat vermoedelijk betekent dat als er nu hele hippe apps uitkomen, dat ik die misschien niet meer optimaal kan gebruiken, maar ik ergerde me tot nu toe vooral aan het feit dat de batterij zo snel leeg was (of zelfs uitviel) en dat ik dus niet meer de dag doorkwam, of in ieder geval niet een werkdag. Dat probleem is nu wel zo’n beetje opgelost.
En dus is de noodzaak naar de iPhone 6 te upgraden wel een beetje weg. Ik kan nu gewoon kijken hoe mijn iPhone 5 het doet met iOS 8, want dat systeem wil ik wel graag gebruiken. Ik kan nu gewoon wachten hoe de iPhone 6 het in het echte leven doet (hoe slecht is de batterij, hoeveel mensen klagen over ontploffende camera’s?) en dan kan ik besluiten of ik alsnog wil upgraden of wacht op de volgende iPhone.
Ik zou zelfs zo’n Apple Watch kunnen nemen, want die werkt gewoon met mijn 6. Zelfs al voldoet dat ding niet helemaal aan mijn verwachtingen, hij is vooral niet zo duur als ik had verwacht (in de simpelste uitvoering dan) en hij werkt met de iPhone 5. Hoewel het ook wel iets heeft om de tweede Watch-generatie af te wachten, omdat die vast nog veel beter wordt en ik tegenwoordig niet mijn identiteit ontleen aan het feit dat ik als eerste een of andere gadget hebt.
Maar het wordt geen iPhone 6 plus in ieder geval, want man wat is dat ding groot. Wat moet je daarmee?
[.
[Orvieto 2014] Over een olijfgaard, een pauperbak en wonderschone steden
Dit jaar geen zevendelig vakantieverslag, maar één groot verslag van de vakantie…
Bijna walgelijke titels zijn het, Under The Tuscan Sun, Een Huis in Toscane, Villa Toscane, en toch kun je je er meteen iets bij voorstellen. Met Umbrië maak je dan ook minder snel een lekker bekkende titel. Toch is dat deel van Italië, iets ten oosten van Toscane, minstens zo mooi. Ik geef toe dat we veel tijd in Toscane doorbrachten deze vakantie, maar Toscane wordt in de boekenwereld misschien wat vaak gebruikt. Zo erg zelfs dat Under The Tuscan Sun één van de boeken was die in ons huis in Umbrië te vinden was.
Voor het gemak ga ik er in dit verslag even van uit dat we in Orvieto zaten (voor de boektitel Ondergedoken in Orvieto loop ik dan wel weer warm), maar we zaten daar ruimschoots buiten – zelfs nog buiten het ernaast gelegen Ciconia. Toch weer een onverharde bergweg buiten de stad dus. Het resultaat: een mooi uitzicht op de eerder genoemde steden en ‘s avonds een prachtige sterrenhemel.
[.
[IJsland 2013] 5: Toeristische trekpleisters en tours (slot)
Nog op de valreep voor de volgende vakantie kan ik dit verslag afronden. Sjoerd gaf me namelijk voor mijn verjaardag de foto’s van IJsland en nog heel veel andere foto’s op een hele grote USB (3.0) stick. Nu kan ik de rest van de week leven zonder de druk dat ik nog het vakantieverslag moet afmaken, om vervolgens meteen aan de volgende te kunnen beginnen. 😉 Maar af is af, en dat is ook mooi!
D.
De soundtrack van vandaag
Het is weer zover… U doet weer mee hoop ik?
Hallo Stefan
Vandaag wordt het fijn
Vandaag zal jij het feestvarken zijn!
Ja jij! Stefan! Omdat je verjaart
En dat is ons allemaal een feestje wel waard!
We zijn zo blij je verjaardag te vieren!
We zingen, we springen, we dansen in’t rond
Of het regent / de zon schijnt, vandaag is de hele dag mooi
Van harte gefeliciteerd!
Ha die Stefan
Dit is jouw lied
Luister dus goed, dan vergeet je het niet
En nu, Stefan, zingen we door
Met zijn allen in koor:
Hiep Hiep Hoera!
We zijn zo blij je verjaardag te vieren!
De aandacht is helemaal, alleen maar voor jou
Want jij bent de ster en dus roepen we het allemaal uit:
Van harte gefeliciteerd!
Hallo Stefan
Vandaag wordt het fijn
Vandaag zal jij het feestvarken zijn!
Ja jij! Stefan! Omdat je verjaart
En dat is ons allemaal een feestje wel waard!
We zijn zo blij je verjaardag te vieren!
We zingen, we springen, we dansen in’t rond
Of het regent / de zon schijnt, vandaag is de hele dag mooi
Van harte gefeliciteerd!
Ha die Stefan
Dit is jouw lied
Luister dus goed, dan vergeet je het niet
En nu, Stefan, zingen we door
Met zijn allen in koor:
Hiep Hiep Hoera!
Z.
Zo vol woorden
Het is al lang geleden dat ik hier heb geblogd. In de maand mei is het me niet gelukt. Voor het eerst sinds ditisstefan.nl begon.
Ik kan er met mijn verstand niet bij. Niet goed althans. En ik snap het ook weer wel. En dus word ik op de avond voor mijn achtentwintigste verjaardag, nog voor het eten klaar is, gedreven tot het schrijven van een blog. Van iets.
Bloggen kan alleen als je tijd, inspiratie en zin hebt. Tijd kun je maken, dat weet ik. Net als zin (volgens sommige mensen). Inspiratie moet je krijgen.
Ik heb niet het idee dat ik geen inspiratie heb. De ideeën zijn er, maar ik gun ze niet de tijd om eruit te komen. Dat is een ding. Of ik ga gewoon niet zitten. Ik heb het idee dat ik zoveel woorden gebruik de hele dag – schrijvend, pratend, denkend, dat de noodzaak tot ‘s avonds zitten en schrijven me een beetje ontgaat op sommige momenten. En als ik dan wel de tijd neem, wil ik het ook de moeite waard maken. En dan zit er zoveel ruis in mijn gedachten in mijn hoofd… Ze zeggen wel eens dat meer minder is, maar ik wil altijd veel zeggen. Nooit genoeg.
En het is ook niet dat ik niet schrijf. Ik schrijf nog veel. Soms zelfs een liedje, soms gewoon op mijn werk. Soms werk ik aan een verhaal zonder einde. Er gebeuren zoveel dingen die ik hier zou hebben gedeeld, drie-vier jaar geleden. Maar nu doe ik het niet.
Ik zit zo vol woorden dat ik niet weet welke wel en niet de moeite waard zijn, en in welke volgorde ik ze moet ordenen en op moet schrijven.
Maar geen nood, ze komen wel weer. En als het niet hier is, dan is het ergens anders.