Bij de James Bond films is het zo verfrissend dat het is wat het is. Gewoon een actiefilm met een spion die de slechteriken verslaat in snelle auto’s met knappe vrouwen. Je weet waar je aan toe bent, je krijgt dat en het is vrijwel altijd voor herhaling vatbaar. Er is enige discussie over de vraag of de Daniel Craig wel Bond ‘op zijn Bonds’ is, maar ik vind de nieuwste films nog steeds goed in elkaar zitten. Behalve Quantum of Solace, daarvan snap ik het plot nog steeds niet helemaal, maar de plaatjes waren mooi. Over Skyfall was en ben ik laaiend enthousiast en dus kijk ik uit naar Spectre, de nieuwste James Bond film die dit najaar op het witte doek verschijnt.
Spectre betekent de herintroductie van de gelijknamige iconische organisatie in de serie en dat kan alleen maar smullen worden, zeker nu ook Christopher Waltz een prominente rol heeft. Waltz speelde al de ultieme bad guy in Inglourious Basterds en zijn mimiek en zorgvuldige manier van spreken maken hem tot de kandidaat om een fantastische monoloog te brengen in Spectre. Wat dat betreft zijn de verwachtingen weer hoog gespannen.