Treintje

Treinen

Vroeger wilde ik altijd zo’n modelspoorbaan. Dat was gaaf. Zo’n elektrische, met lampjes enzo, en alles klein… Maar wel mooi. En duur. En dat was de reden dat die lieve goede Sint er nooit een bracht. Het enige wat ik kon doen, was apengapen op tentoonstellingen naar die mooie, gedetailleerde spoorbanen van Märklin of Fleischmann.

Ik was sowieso fan van treinen. Zo woonden vrienden van mijn moeder in België en 1, soms 2 keer per jaar gingen we daar naartoe. En dat was altijd wel gaaf. Want naast dat ze een groot huis en een hele grote tuin hadden (en een heel groot gezin – 7 kinderen als ik me niet vergis), woonden ze ook nog eens vlak bij het spoor en een overweg. Dus zodra de overweg begon te rinkelen, liet ik alles vallen en rende ik naar de andere kant van de tuin om de trein op 100-200 meter te zien voorbij razen. En in België is dat gaaf, daar weet je nooit wat voor trein er langskomt. Een groene of een rode, maar vaker bruin of blauw…. En ze zagen er ouder uit. Dat is veel gaver dan het felle geelblauw van de NS. Bij de NS zien alle treinen er ook zo’n beetje hetzelfde uit, alleen is de ene trein krotter dan de andere. Dat maakte het bezoek aan België extra leuk.

En ik moet eerlijk toegeven dat mijn ouders best wel moeite deden om mijn te plezieren. Zo heb ik twee legotreinen gehad. Dat was natuurlijk ook heel gaaf. Maar het was niet the real thing. Het was niet zo mooi als zo’n 1 op nogwat schaalmodel. De details. En dan de omgeving die erbij zat… De boompjes, de fietsjes zelfs, het gras, alles klopte. De lantaarnpaaltjes… Uren kon ik ernaar kijken.

Maar nu ben ik oud en wijs. Ik kijk uit het raam en ik zie treinen langskomen. Weliswaar geel en blauw, op de goederentreinen na dan, maar het zijn treinen. Dat voldoet voor nu.

Af en toe heb ik wel nog een moment van zwakte. Af en toe. Bijvoorbeeld als ik door de Albert Heijn XL loop en zie dat ze daar gewoon een spoorbaan door de hele fukking winkel hebben lopen. Hadden ze geld over ofzo? Je maakt mij niet wijs dat ze geld krijgen om een pak crackers op 1 van de goederenwagons te zetten. Het is niet eerlijk. Het is gewoon niet eerlijk. Snif.

3 reacties

Beste Stefan, leuk verhaal en zo herkenbaar. Ik (opa en 65 jaar) kamp met hetzelfde probleem. Zou zo graag een driespoorsbaan met wissels maken en een “straat met rijbaan en huisjes” maar ja, geld hè, dat blijft toch het probleem. Was het maar goedkoper, dan zouden ze volgens mij nog meer treinfanaten met (klein)zoons en (klein)dochters krijgen, waardoor de omzet en afname omhoog zal schieten. Maar 17 euro alleen voor een wissel is toch eigenlijk een beetje te gek toch.

Geef een reactie