Damien Rice – 9

do you come
together ever with him?
is he dark enough
enough to see your light?
do you brush your teeth before you kiss?
do you miss my smell?
is he bold enough to take you on?
do you feel like you belong?
does he drive you wild?
or just mildly free?
what about me?

Accidental Babies – Damien Rice

Damien Rice is niet zo goed in liedjes schrijven. Of in ieder geval niet zo snel. Daarom deed ie er vier jaar over om een nieuw album uit te brengen. En van sommige artiesten pik je dat, zoals de Kings of Convenience, want Erlend Øye deed nog genoeg andere dingen, maar Damien had het natuurlijk allang kunnen doen. Denk ik. Maar Damien nam het ervan en gezien het feit dat 0 in zijn verschillende hoedanigheden (origineel, met b-sides ep, zonder b-sides ep) bleef verkopen, hoefde ie ook geen haast te maken. De Word of Mouth deed zijn werk. En dat verwijt ik hem niet. Ik zou ook even wachten met nieuw werk als het oude het nog goed doet.

Maar om dan meteen het volgende album te hypen… Of dat nu gaaf is? Single 9 Crimes was natuurlijk nooit een hit geworden in zijn huidige hoedanigheid als ie niet flink gehyped werd door de platenmaatschappij. Zodoende hadden we ineens een nieuwe sensatie op singer/songwritergebied. Alle belangrijke bobo’s in muziekland kregen exclusieve optredens van Damien. Die mensen deden op hun beurt weer hun werk en zodoende was het enige concert wat hij geeft in Nederland binnen no-time uitverkocht. Overigens met dank aan de mensen die hun levensstandaard proberen te verhogen op E-bay.

Gelukkig heb ik nog het album 9 met een collectie van heerlijke nieuwe nummers, die debuut 0 natuurlijk overtreffen. Hij heeft er ten slotte ook jaren aan gewerkt. Valt dat even tegen. Er staan enkele briljante nummers op, zoals de single 9 Crimes en albumtracks Elephant, Accidental Babies en Dogs, maar sommige nummers lijken puur effectbejag, zoals tweede single Rootless Tree. Er is niet zoveel veranderd, ten opzichte van O. En dat is jammer.

De Kings of Convenience kwamen na 3 jaar met een album waarin ze meer instrumenten gebruikten, nieuwe stijlen probeerden en een parodie op zichzelf niet schuwden. Damien Rice komt met een paar hele goede liedjes en de rest is gewoon gewoon. En ik verwachtte meer…

Het werkt wel bij het grote publiek en als Damien een blijvertje blijkt te zijn, dan is dat in ieder geval een stap dichter naar “goede muziek” voor de massa en een stap verder verwijderd van “slechte muziek.” Ik luister wel gewoon naar O.

En af en toe naar 9.