Zeven Zinnen: Fionn Regan

Als ik mijn meest geluisterde artiesten (volgens Last.fm) zou aanhouden, dan zou nu Tom McRae aan de beurt zijn (los van het feit dat ik Turin Brakes heb overgeslagen). Maar Tom McRae heeft al heel veel aandacht gehad. Fionn Regan ook, maar dat is wat langer geleden. Ik had Fionn Regan al best lang geleden kunnen ontdekken. Hij stond namelijk in april 2003 in het voorprogramma van Turin Brakes. Maar naar dat concert mocht ik toen niet (ik was nog jonger). Hoe kwam ik dan achter talent van deze muzikale genie? Ik had een aantal bootlegs van Turin Brakes op een 5 CD’s verzamelde en had op het forum aangeboden deze te verspreiden aan degenen die mij lege CD’s stuurden. Eén man, wiens echte naam ik niet eens weet (maar hij noemt zichzelf naar de Griekse god Pan op het bewuste forum), stuurde mij 6 lege CD’s en als dank voor de moeite een EP van Fionn Regan. De Hotel Room EP, om precies te zijn. En ik was meteen om. De nummers op deze EP heb ik keer op keer op keer geluisterd. De EP duurt nog geen kwartier. Sindsdien volg ik Fionn Regan, hoewel ik hem nog niet live heb kunnen aanschouwen.

Tegen de tijd dat hij net zo groot is als Bob Dylan kan ik zeggen dat ik hem al heel erg lang kende (net als Keane, al kende ik die pas een half jaar voordat ze ‘doorbraken’). Ik heb in ieder geval zijn tweede EP. Zijn eerste EP (Resevoir EP) heb ik nog niet kunnen traceren. Wel heb ik zijn Little Miss Drunk single, het debuutalbum The End Of History en de het jaar daarvoor verschenen tour EP Campaign Button, die via de site te koop was voor mensen in het buitenland. Ik MOEST de EP hebben en dus mailde ik. Ik kreeg een mail terug met de vraag of ik hem gesigneerd wilde (jahoor) en wat ik er op wilde hebben. Nou als ik dan toch mocht kiezen: het refrein van Abacus.

Nu heb ik een heus kunstwerk in huis liggen: een pentekening van Fionn Regan, ‘To the wonderousay Stefan’ en voorzien van het refrein van Abacus en nog wat andere songteksten. Het feit dat hij meer dan 5 minuten uit heeft getrokken om een luisteraar te bedanken, zegt veel over de Ierse singer/songwriter. Hij is vrij jong, maar lijkt toch uit een andere tijd te komen. Hij speelt met taal en woorden zoals geen ander dat in deze tijd doet. Hij gebruikt woorden die nauwelijks nog gebruikt worden, of hij gebruikt bestaande woorden in een andere context. Vaak valt er geen chocolade van zijn teksten te bakken, soms zijn ze zo duidelijk en oprecht dat je je ermee geconfronteerd voelt. We zullen van beide zinnen voorbeelden zien. Qua muziek is zijn van tegelijk tokkelen en akkoorden spelen misschien niet opzienbarend, maar ik kan het in ieder geval niet na doen. Op een enkele piano en drums na is het vrij rustig qua begeleidingsband, maar de muziek verveelt geen moment.

Het debuutalbum van Fionn Regan, The End Of History, verscheen vorig jaar bij Bella Union en ligt voor een zacht prijsje bij de platenzaak. Ik verzeker je, Damien Rice verbleekt bij iedere noot (Damien Rice heeft dan ook een groot respect voor Fionn Regan en heeft hem zelfs getekend bij zijn eigen platenmaatschappij). Het feit dat er nu al een zeven zinnen over hem verschijnt, zegt heel veel.

ZEVEN ZINNEN

1 | I don’t give advice but be wise and think twice before getting involved in a game, where the minority face the majority, who are faceless and born without names.
Put A Penny In The Slot (The End Of History)

Het liedje gaat vast over liefde, maar je weet het eigenlijk ook niet zeker. Misschien is Fionn Regan wel een soort Spinvis: die zingt ook zinnen die helemaal niet bij elkaar horen. Maar het zijn mooie en lange zinnen. Wanneer heb je voor het laatst een nummer gehoord met zo’n lange zin? Inderdaad. Dat hoor je niet vaak.

2 | No one, these days, says ’thank you’ when you open doors for them anymore…
Hey Rabbit (The End Of History)

Als er een terugkerend thema is op Fionn Regans album, dan is het milieuvervuiling. Het komt bijna nooit direct tot uiting, meestal is de referentie aan het onderwerp snel tussen neus en lippen door. In Hey Rabbit wordt beeld na beeld geschapen van dieren die door menselijk toe doen niet bepaald gelukkig kunnen zijn, dat is misschien weer wat directer. Maar de kritiek wordt dan weer niet direct geuit. De kritiek volgt pas op het einde, in de hierboven geciteerde zin. Maar is het echt kritiek? Of gaat het hier om het napraten van andere mensen? Oordeel zelf. Feit is dat de teksten van Fionn kritisch zijn, maar nooit zonder vage humoristische ondertoon.

3 | Put the pen to the contract and you’ll never come back / you’ll be pushed into the back of a van / with a bag around your head / I’m the boy that you let die.
The Ballad Of The Toadeaters (Campaign Button EP)

De Campaign Button EP is de minst toegankelijke EP van Fionn Regan, omdat hij zo ongeproduceerd is. Fionns stem klinkt rauw en de gitaar klinkt erg metalig. En dat past nu juist zo goed bij dit liedje. Ik zelf denk dat dit liedje over een scheiding gaat. Of in ieder geval over een stukgelopen relatie. En Regan klinkt niet zo zeer verdrietig als wel verbitterd. Het lange bureaucratische proces (contracten, advocaten etc.) dat lijkt te worden beschreven leidt de luisteraar van de pijn in het hart van Fionn Regan. Gelukkig gooit hij die er nog even uit in de rare ‘oohs’ en ‘ays’ aan het eind van het nummer. Het nummer heeft het album niet gehaald, wat ik zelf zonde vind, omdat het hoogtepunt van de Campaign Button EP betreft.

4 | I feel your sorrow chasing tomorrow / There is no distance in your absence: If you call the monster he will appear / Like I disappear, blackout
The End Of History (The End Of History)

Laten we het er maar op houden dat het om een onzekere ik gaat, die in ieder geval niet wil dat de zelfverzekerde eikel met het meisje ervandoor gaat.

5 | Bunker or basement the bills pile up / The sea view never was an option below sea level: it’s a mining disaster / the options are blocked.
Bunker or Basement (The End Of History)

Over niet veel geld hebben, en toch een mooi leven proberen te leiden. Maar een kamer met uitzicht op zee zit er niet in. Zeker niet als je in de schulden zit. Zowel financieel als geestelijk natuurlijk. Zie overigens ook de subtiele verwijzing naar de stijgende zeespiegel.

6 | If you don’t love me, well don’t shove me out into the dark, without a flashlight or a spark.
Black Water Child (Little Miss Drunk / The End Of History)

Het is op zijn minst de moeite waard om allebei de versies van dit nummer te luisteren. Op Little Miss Drunk is het nummer rustig, weliswaar met dezelfde tokkel/slagpartij, maar dan veel rustiger. De (nog) jongere Fionn Regan zingt het nummer ook twee keer zo hoog. Het verschil is immens groot met de uptempo versie op The End Of History. Maar de tekst blijft mooi. Welke versie is het mooist? De oude… De ’tiiiiimes’ aan het einde van het nummer brengen mij iedere keer tranen in mijn ogen op de oude versie… Maar de nieuwe versie heeft ook wel iets… De overgang van Hey Rabbit naar Black Water Child is erg mooi. En als enig uptempo nummer op de CD zorgt Black Water Child hier ook voor de nodige afwisseling.

7 | So count it on your fingers, if we got it wrong it’s cos the days have no numbers & if we leave tonight then we leave it all behind.
Abacus (Hotel Room EP / The End Of History)

Het mooiste liedje uit de Fionn Regan bibliotheek tot dusverre, en wat mij betreft ook het mooiste liedje ooit gemaakt (voor zover ik daarover kan oordelen). De tekst bestaat vooral uit observaties, het herscheppen van een nacht, of avond, om vervolgens daarover een oordeel te vellen? Ik weet het echt niet. Doe zelf een poging in de comments, zou ik willen zeggen. Mocht ik Fionn Regan ooit een keer tegen komen, bij toeval, in een pub of bar in Ierland of waar dan ook ter wereld, dan mag hij me dat uitleggen. Als ik het dan nog wil weten, want misschien is het mysterie rond dit nummer wel hetgeen wat me zo aantrekt. Of misschien is het vooral het feit dat het het mooiste nummer ooit gemaakt is…

songteksten (c): Fionn Regan.