De tweede volle dag in Bodešče wordt in relatieve rust doorgebracht. Ik ben ook op vakantie om uit te rusten en Erwans blessure blijkt dusdanig pijnlijk dat een lange wandeltocht te hoog gegrepen is. Tellen we één en één bij elkaar op, dan resulteert dat dus in een rustige dag.
Ik probeer een paar bladzijdes in A Visit From The Goon Squad van Jennifer Egan te lezen. Daar was ik nog niet zo veel aan toegekomen (en ik zou er ook niet zoveel meer aan toekomen), maar vandaag dus heel even wel. Ik heb ook nog Great Expectations bij me, maar daar zou ik niet eens in beginnen. Dit is duidelijk geen leesvakantie. Vandaag gaan we proberen te picknicken.
We rijden naar een wonderschoon meer omringd door bergen. De harde kern van Pimfandischasjo stapt vast uit terwijl Kürt en Mischa de auto parkeren. We zijn namelijk niet de enigen die het meer mooi vinden. Er zijn hier relatief veel toeristen – al gaat het wat ver om te zeggen dat het zwart van de mensen ziet. Erwan strompelt naar een plek op het gras, later lopen we nog iets verder naar een beschutte plek. Onderweg hebben we boodschappen gedaan. De lunch smaakt goed.
Het is niet de zonnigste dag van de vakantie – als de zon achter de wolken is – is het meer zelfs behoorlijk fris (maar niet het koudste water puntje puntje puntje – waarover later meer). Aangezien sommige van ons hun voeten al hebben opengehaald aan de Adriatische kust, worden de rotsen niet met open armen onthaald, maar Mischa kan de duik niet weerstaan als de wespen tijdens het lunchen op zijn lip gaan zitten en zelfs zijn neusgat in willen kruipen. Dan is het water ineens minder koud.
Als de lucht begint te betrekken, lopen Mischa en ik terug naar de auto en halen we vervolgens Erwan en de rest op. We rijden terug en doen wederom boodschappen. We scoren Cornetto-ijsjes en regelen het avondeten. De suggestie van Sjoerd is Jacked Potatoes. Dat was geen slecht idee. Het duurt alleen even voordat ze klaar zijn, dus zappen we alle kanalen van de televisie af.
Misschien is het wel de schuld van de televisie. We hebben de beschikking over twee televisies, één in iedere slaapkamer. Bij de grootste tv staat een relaxte blauwe stoel die je na achter kunt klappen. De stoel is één van mijn favoriete plekken van deze vakantie. Na een uitputtende wandeling is het heerlijk om languit in de stoel te gaan zitten en gewoon eens hersenloos langs alle zenders te zappen.
Populair zijn de afleveringen van The Crocodile Hunter deze vakantie, dagelijks op de Sloveense Animal Planet – die, zeker vergeleken met de huidige productiestandaarden op Discovery – nogal gedateerd aandoen. Daardoor zijn ze echter niet minder vermakelijk.
Slovenië beschikt ook over een eigen MTV. Deze zender is net als de Nederlandse variant volgepropt met tv-series van Amerikaanse bodem, maar zo af en toe wordt er tijd ingeruimd voor muziek. De muziekcollectie is vrij eclectisch van aard. Soms worden zomaar drie gedateerde nummers van The Strokes gespeeld, waarna Moves Like Jagger en Inna’s Club Rocker ineens langskomen. En Linkin Parks cover van Someone like you van Adele, die staat nogal op high rotation.
MTV.si heeft bovendien de vervelende gewoonte om voor én na ieder reclameblok (dus om de drie liedjes / 15 minuten) eerst één van de vijf verschillende programmatrailers te laten zien en vervolgens tot drie keer toe verschillende MTV-idents in beeld te brengen. Dat is ongeveer hetzelfde als “U KIJKT NAAR MTV! EN… U KIJKT NAAR MTV… EN…. U KIJKT NAAR MTV!!!!!!!!!111!!!1” En dat is uiteraard los van het MTV-logo dat tijdens de programma’s al in beeld komt.
Het is ook niet MTV die de boeiendste clips uitzendt, als we eerlijk zijn (hoewel Club Rocker van Inna gewoon een ijzersterke clip heeft). Er zijn andere zenders die dagelijks zo rond de klok van zes uur overschakelen op muziekclips, maar dan van Sloveense bodem (en omgeving). Daar zaten veel Lady Gaga-imitaties tussen en een hoop freaky volksmuziek, maar een aantal juweeltjes springen eruit.
Allereerst daar de Sloveense kruising van Ali B en Weird Al Yankovic. Onder de veelzeggende naam 6pack čukur (ja, echt, 2pac…) rapt deze rapper over wat vermoedelijk een wilde stapavond is (ik interpreteer “sluk sluk alcohola” hier als “slok slok alcohol”) in zijn hippe retro Opel. De intro duurt ruim een minuut, maar daarna beginnen de sick beats en briljante rhymz van 6pack. Let ook op de Nederlandse vlag op zijn shirt (geen idee van welke club trouwens, ik neem aan Amerikaans?) en de referenties naar Heineken in de tekst van het nummer.
Daarnaast komt de Sloveense kinderster (denk ik) Nika Manevski, met de soundtrack van de film Gremo mi po svoje (vrij vertaald door Google Translate met ‘Ik ga mijn eigen weg’) regelmatig langs. Haar nummer heet Vsak po svoje wat ik zou vertalen met ‘Ieder voor zich’ (na de vertaling ‘Ieder zijn eigen’ van Google Translate te hebben uitgelachen).
De clip is niet alleen universeel hilarisch, de film lijkt me ook nog eens best leuk. Als het een Nederlandse film zou zijn geweest zou die niet boeiend zijn (want een clichématige zomerkampfilm), maar dit is een Sloveense film en dus een must-see. De kampbegeleider – die ook in de clip een hoofdrol als comic relief heeft – is hilarisch. Dat de clip bovendien een vrij waarheidsgetrouwe indruk geeft van de schoonheid van de Sloveense natuur, is voor dit verslag alleen maar mooi meegenomen.
De avond wordt weer vol spelletjes en goede gesprekken doorgebracht. Bovendien gaan we discussie over Erwans blessure aan. Kunnen we wel of niet gaan wandelen? Uiteindelijk besluiten we om de volgende dag Ljubljana te bezoeken. Dan hoeft Erwan niet zo’n uitdagend terrein te bewandelen en zien we wel weer een deel van Slovenië dat we wilden bezoeken. Erwan is bovendien optimistisch dat zijn enkel er wel weer bovenop komt, zodat we maandag weer echt kunnen gaan wandelen. Waarover later meer.
Bovenstaande foto werd gemaakt door Mischa.
