Althans, uiteindelijk was het gewoon een werkdag, maar wel een die werd opgeleukt met een constante stroom aan Facebook-notificaties, Twitter-mentions en nog een handvol telefoontjes en sms’jes. Dank iedereen daarvoor. Van mijn collega’s kreeg ik een toffe nieuwe tas – die zagen me immers elke morgen binnenkomen met een veel te grote rugzak of een bijna vergane schoudertas. Die tijden zijn voorbij, vanaf nu ben ik hip. Behalve als ik – net als gisterochtend – met mijn regenponcho aan naar mijn werk moet fietsen omdat het HERFSTWEER in JUNI is. Mijn regenponcho is erg praktisch, maar niet bijzonder hip. Die dingen gaan wel vaker niet goed samen.
De zomer was dit jaar wel erg kort, niet waar… Dus ik blijf hopen dat het vanaf morgen ineens beter weer is. Ik zou het niet erg vinden. Ik moet al ruim een week een van mijn teenslippers bij de schoenmaker ophalen, maar ik heb hem tot nu toe nog niet nodig gehad. En nu – tijdens koopavond – regent het zo hard dat ik liever tot dit weekend wacht.
Bij mijn vorige werk zat er een vrij strak ritme in mijn werk. Behalve als er groot nieuws over Apple was, was er een duidelijk werkritme – 4 weken, deadline. Nu is dat niet meer. Er zit een zekere onvoorspelbaarheid in. Veel dingen zijn te plannen, maar er komen altijd dingen tussendoor, waardoor ik ineens een heleboel tegelijk moet doen. En het lukt ook nog, al zit ik daarna wel met een serieuze dip. Die duurt nu nog steeds een beetje voort, dus probeer ik maar door te bloggen mezelf weer wat op te laden. Tot nu toe nog niet gelukt…
Normaal houd ik de sociale netwerken redelijk in de gaten gedurende de dag. Vandaag was ik veel onderweg en aan het hollen, dus was het een prettige verrassing dat Jens Lekman eindelijk zijn album aankondigde. I Know What Love Isn’t gaat het heten, en het verschijnt in september. De eerste single staat hier online, maar het kwartje is bij mij eerlijk gezegd nog niet gevallen. Mooie melodrama, wellicht, maar de koortjes leiden me te veel af van het nummer zelf. Als dat al kan. De saxsolo, net wat minder glad dan zou moeten, is wel weer mooi. Oordeelt u zelf.
Kortom, bij mij is de jury nog out. Maar dat het album hip wordt, staat buiten kijf… Met titels als Some Dandruff on Your Shoulder en The World Moves On. Ook het twee jaar geleden verschenen The End Of The World (Is Bigger Than Love) staat op het album en dat nummer is dan wel weer gaaf. Drie maanden wachten nog. Ik hoop dat Jens de hoge verwachtingen kan inlossen. De albumcover (ook te zien in de YouTube-stream hierboven) is weer van hoog niveau. Ik wacht in spanning af. Bij het verschijnen van de vorige plaat was Jens Lekman de hippe indiekoning van de singer/songwriterscene – misschien op Sufjan Stevens na. Niet dat ik daar echt om geef, maar ik zocht een bruggetje dat deze post mooi cyclisch maakt. Het zal mij benieuwen of hij die status dit jaar behoudt (eigenlijk niet, maar het bruggetje komt nu dus). Ik weet in ieder geval dat hij wel minder hippe dingen heeft gedragen dan een regenponcho. Of is een harnas weer hip omdat het zo oud is?
