Die tintelende nazomerdag was de luie, gesubsidieerde bohémien zich al ’s morgens vroeg te buiten gegaan aan een dolce far niente op zijn aftandse tweezitscrapaudtje.
Op dat “dolce far niente”, “crapaudtje” en het accent grave op “bohémien” (ik had m als “bohèmien”) had ik deze zin goed. Helaas maakte ik in de andere zinnen nog zo’n 48 fouten, waardoor het totaal op een beschamelijke 51 kwam, terwijl ik nog boven het gemiddelde zat vorig jaar. Ja, zelfs Renée, vorig jaar nog de slechtste, versloeg mij dit jaar. Lach er maar om. Ik ga wel alleen dood. Of even de nieuwe spelling leren, of voor de zekerheid toch de oude, mochten ze de nieuwe boycotten…. Ik wacht nog wel een weekje… Das Leben ist Grausam.
Lees het volledige dictee hier.